Şair Sergey Yesenin bileklerini kesip damarlarından sızan kendi kanıyla yazmıştı son dizelerini ;
“Ölmek yeni bir şey değildir bu dünyada
Ama yaşamak da yeni bir şey olmasa gerek”
Yaşamak ama nereye kadar. Özgürce bir derin soluklanamadıktan sonra bu dünya üzerinde toprağa basmak mıdır yaşamak. Prangalar bileğinde gidebileceğin menzil nedir
Oysa
BİNGO buna benden başkası cesaret edemez
NUR RİSALELERİ’NE
ELEŞTİREL BİR YAKLAŞIM
(RİSALE-İ NUR’UN İÇYÜZÜ)
ABDULLAH TEKHAFIZOĞLU
Bunun PDFsi var okuyun nur risalesi gerçeğini görün ya da görmeyin bana ne....
Ön Söz.................................................................................................................................................................... 9
HER TIRTIL DÖNÜŞMEZ
“Kelebek olacak tırtılın önce kendi kabuğundan vazgeçmesi ve kendi varlığını gelecekteki varlığı için eritmesi gerekir. Her tırtıl kelebek olamaz, kelebek olacak tırtılın yeterince hayalci hücreler yetiştirmesi gerekir. Bu hayalci hücreler, diğer tırtıl hücreleri ile aynı yapıdadır ama bu hücreler tırtıl olmaktan sıkılan “rahatsız” hücrelerdir.
Gerçekler, sevgilim
Bu sabah erken kalktım. Yüzüme üç kez gerçekler çarptım. Kanadı yüzüm, gözüme gerçek kaçtı. Gözümün sulandığını görenler ağladığımı sandı, oysa gerçek gözümü yakmıştı.
Bu yüze gerçek çarpma ve göze gerçek kaçırma beni zinde yaptı. Dışarı çıktım, yolum uzundu. Nicedir yürümeyişlerimle biriken adımlarımı da yanıma aldım. Yorgunluğumu, kendini
VAR MI SİZİN DE BÖYLE CİNNETLERİNİZ?
“Deliler ile benim aramdaki tek fark, onların bunu kabullenmemesidir. Oysa ben biliyorum deli olduğumu.” diyor, sürrealist ressam Salvador Dali. Dünyanın büyük çoğunluğu onun deli olduğuna, geri kalanıysa dahi olduğuna inanıyor. Hem deli olmak, dahi olmaya engel mi? Ya da tam tersi; dehalar da bir gün
Korkularımız neler? Bu dünyadan göçüp gittikten sonra asıl öz olan ne olacak bizler için? Şu an çabaladığımız şeye ulaşırsak, daha fazlası için çabalamaz mıyız? Hayatımız bir şeyler uğruna çabalamakla geçiyorsa, anı yaşamamak ne kadar mantıklı? Gerçekten öz olan nedir bizler için? Bizden önce yaşamış 100 milyar insanı düşünün, 100 milyar düşünce olasılığı. Sizler ya da bizler gibi düşünen yok mudur aralarında? Bizi canlı olarak ayıran şey nedir? Egolarımız kimler ve neyin üzerinedir?
En derin anlarda bile başka birine neden ihtiyaç duyarız? Yıllar sonra yazılan bu yazılar ve düşünceler ölmüş bir insanın düşünceleri ve hayatı boyunca kendisini farklı hissedip, sonrasında bunun bile içimizde eksik kalan ego parçalarını doldurmak için oluştuğunu varsayan birinin yazıları olarak kalacaktır. İnsan doğası gereği neden başkasına ihtiyaç duyar? Aslında yalnız yaşayan varlıklar olsaydık, içimizdeki ego nasıl şekil alırdı? 30 yaşına gelmemiş fakat hayatın amacı ve insanlar hakkında endişeleri olan biriyim.
Gerçekten her şeyi fark edip taşın kafamıza dank etmesi için yaşlanmamız mı gerek? Gördüklerimiz, duyduklarımız ve hissettiklerimiz beynimizde oluşan elektrik sinyallerinden fazlası değilse, gerçekliği nasıl kanıtlarız? Ya da geride kalan 100 milyar insan gibi hayatın kurallarına uyar şekilde yaşayıp, ne olup bittiğini anlamadan ölmek midir mantıklı olan? Fakat tüm bu düşüncelerin ardında sorulması gereken soru "Bizleri hayata bağlayan şey nedir?" olmamalı mıdır?
Rainer Maria Rilke
Birinci Ağıt
Kim duyar, ses etsem, beni melekler katından? Onlardan biri beni ansızın bassa bile bağrına, yiterim onun daha güçlü varlığında ben. Güzellik güç dayandığımız Ürkü'nün başlangıcından özge nedir ki; ona bizim böylesine tapınmamız, sessizce hor görüp bizi yok etmediğinden. Her melek ürkünçtür. Kendimi tutar bu yüzden, yutkunurum.
Şu hayatı severek yaşayan var mıdır acaba
"Bence asıl ölmek, istenilmeyen bir dünyada yaşamaktır. Her yirmi dört saatte yirmi dört kere ölerek.."
-Orhan Kemal
HIÇKIRIKLAR
Saatler bitmiyor yapayalnızım
Gülmek istiyorum,gülemiyorum
Sensiz olmak mıdır hep alınyazım
Bilmek istiyorum,bilemiyorum.
Esirgedin nazlı,hilal kaşını
Harap ettin çiçek kokan başını
Yüreğime akan gözüm yaşını