Pencere önlerinde oturup aylarca kocasını bekleyen, geceleri karanlıkta bir odada ağlayan, tenini kat kat kumaşların altına gizleyen bir kadın değildim artık.
Sayfa 35 - İletişim YayınlarıKitabı okuyor
Hangi vitrine baksam, yüzümü hangi kaldırıma dönsem onu görüyordum.
Sayfa 28 - İletişim YayınlarıKitabı okuyor
Karım da Alyoşa'ya benzesin isterdim böyle anlarda, karşımda dursun ve yalnızca baksın...
Sayfa 28 - İletişim YayınlarıKitabı okuyor
Kabına sığmaz olunca bana koşardı eskiden, şimdi bunu yapmıyor; kırgın. Kırgınlığının nedenini çözemiyorum bir türlü, artık gözleri çok uzaklaştı, okunmuyor.
“… kırgın. kırgınlığının nedenini çözemiyorum bir türlü,
artık gözleri çok uzaklaştı, okunmuyor.”
Her şeyi bilmek için erkendi belki, bilmeler yaşamalardan geçerdi ve biz önce yaşayacaktık.
Sayfa 70 - Everest YayınlarıKitabı okudu
Ve ben sessizliği gülünç kılan derin bir sessizlikle kimseye sezdirmeden yavaş yavaş o boş masaya doğru sürükleniyordum.
Darbe günlükleri
Telgraf direkleri havayı kokluyordu hala, duvar diplerindeki çöp bidonları gölgesizdi, kaldırımlar boştu ve köşelerde her an insanın üzerine yürüyüvereceklermiş gibi gözüken bulanık tank hayaletleri bekliyordu.
"Elleri karanlıkta kalan çocuklar, dün gece masalların ne denli gerçek olduğunu düşünmüşlerdir."
Başkaldırı onların yaşam biçimi çünkü, ayakta kalmayı ancak bu şekilde başarıyorlar.