Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.24
Herkese merhaba
Bugünkü kitabım Dilara Keskin' den okuduğum dördüncü kitap olan 'Ölüler Konuşmaz'. Yazarın daha öncesinde 'Düşman Okullar' serisini okumuştum. Düşman Okullar serisi arkadaşlık ve komedi üzerine kuruluydu. Ölüler Konuşamaz ise yazarın diğer diğer kitaplarından farklı olarak yazılmış olan bir polisiye kitabıydı. Kitap iki zamanlı
367 syf.
8/10 puan verdi
Ege’nin iki yakası asla bir araya gelememiştir. Tarihsel birliktelik bir yana ortak bir coğrafyada yaşadığımız gerçeğini asla kabul edemedi iki millette. Oysa çok benzer insanlarız dilimiz inanç sistemlerimiz farklı olsa bile. Ortak bir kültürel mirasın üzerinde oturuyoruz. Biz oradayız onlar burada aslında. Birlikte olmayı bir türlü başaramasak
Iza idealleri uğruna çıktığı yolda, etrafındakilerin söylediği şarkıları duymayacak kadar duyarsız iken hala kendini haklı gören benliğinin onu götürdüğü yolun adı IZA’NIN ŞARKISI.
Anne baba eş sevgili komşu …
Her biri bir şarkının dizeleri olurken empati denen duyguyu yitirenler için ise yalnızca etrafındaki notalar olup çıkar.
Kaybedildiğinde değeri anlaşılan kıymetler hepimizin pişmanlığı Iza ile birlikte.
Çokça içe işleyen , düşündüren , zaman zaman kızdıran satırlar Magda Szabo’dan.
Anlatımında ki sosyolojik tespitler , akıcılık , derinlik .. hepsi bu kitabı okumanız için iyi nedenlerden.
Ölüler konuşmaz …son seslenişlerinizi de duymazlar. Zaman varken empati kurun diyen bir yazarın bu kitabı kesinlikle okunmalı.
Hermann Hesse’nin :”Yazmakta olduğu bütün kitapları alın ,ileride yazacaklarını da .”dediği o muhteşem kitap. Taşra bir semtte eviyle,bahçesiyle bakkalıyla ,komşularıyla bütünleşen yetmiş beş yaşındaki kadının eşini kaybetmesiyle birlikte yoksul ama mutlu yaşadığı taşrayı terk edip Budapeşte’de bir apartman dairesine taşınmasını,burada giderek içine kapanmasını ,huzursuzluğunu ,kızı için yapmak istediklerini ama yaşadıklarını ölen eşine özlemine şahit oluyorsunuz.”Her şey yok olmuştu,yoksul yaşarken mutluluğu bulmak kolay;şimdi hiçbir şey aynı mutlusu vermiyor .Kitabın sonlarına doğru ruhsal betimler o kadar etkileyici ki kitap bitikten sonra anne babanızı aramak hal hatır sormak ,bir şeye ihtiyaçları var mı tedirginliğini yaşıyorsunuz.
Son sayfada ise İza’nın sessiz çığlığını duyuyorsunuz
Anne! Baba!
Ama ölüler konuşmaz ki!
"Ona kimse cevap vermedi. Ölüler konuşmaz."
"Şimdi kapının önündeki kaldırım boştu, sokağın kendisi de boş, anlaşılmaz bir şekilde ve umutsuzca ıssızdı. Antal'in pencereleri aydınlandı. Genç kadın o zaman, bu ışık başkalarının evini gözetlemesini yasaklayan bir işaretmiş gibi, valizini yerden aldı."
Ve son kez çıktığı (eski) evine bir ömür boyu dönmeyeceğini biliyordu. Herkes o evden çıkmıştı, ev artık kendisine ancak bir yabancı olabilecek bir başkasınındı. Hiç tanımadığı biri olsa yine de tanışıp arkadaş olma ve hiç olmazsa evine yineleyen ziyaretler yapma şansı olurdu. O, bir başkası olan kişiyi tanıyordu işte, yaşanmışlıkları vardı ve bunlar unutulmaz, düzeltil(e)mezdi. İkisi de tanıyordu birbirlerini, hem de çok iyi. İkisi bir araya gelemezdi artık.
Sevdiklerinin değerini bilememiş değildi. Aksine onları o kadar çok severdi ki. Lakin yaşam tarzları uymuyordu birbirlerine ve onlara ayıracak o kadar da vakti ol(a)mıyordu. Onları seviyordu lakin yaşamına kendisini mutlu etmek için karıştıklarında ona daha çok zorluk çıkarıyorlardı. Ve yaptıklarına karşı kuru bir teşekkür edilip yaptıklarını yapmamalarının daha iyi olacağının anlatılması ise onların yaşama küskünlüklerini perçinliyordu.
O yüzden de yaşarken birbirlerine pek de iyi gelemeyenler, öldüklerinde de içlerinde bir anda somutlaşan pişmanlıkla yaşamakla zorlanıyorlardı. Bunları ölmeden önce bilebilselerdi, düşünebilselerdi belki de her şey çok daha farklı olurdu..
Bazen (kendimiz dışındakiler için) hiçbir şey yapmamak, her şeyi olduğu gibi kabullenebilmek en iyisidir. En azından bir şeyler yapmamız istenmediğinde, özellikle bizim yapmamız söylenmediğinde..
Ölüler konuşmaz!
Herman Hesse demiş ya “Magda Szabo’yu keşfettiyseniz altın bir balık yakaladınız demektir. Yazmakta olduğu bütün kitapları alın, ileride yazacaklarını da.”
Sonuna kadar haklı. Bu kitap herkesin kendi hayatını, geçmişini, geleceğini, anne babasını ya da çocuğunu sorgulayacağı türden bir kitap. Konusu çok farklı değil ama sizi öyle içine çekiyor ki sürekli sorguluyorsunuz İza’nın kararlarını, annesi Etelka’nın seçimini, Antal’ ın niye boşanmak istediğini, Vince’nin Lidia’da ne bulduğunu...
Her şey eşini kaybeden Etelka’nın kızının yanına Budapeşte’ye taşınmasıyla başlıyor, yıllarca birlikte yaşayan anne kız nedense aynı evin içinde kalmaya başlayınca birbirine yabancılaşıyor, kim haklı kim kötü derseniz cevabı yok aslında...Kuşak çatışması mıydı bunun sebebi ben de net karar veremiyorum ama Etelka’nın duygularını öyle güzel ifade etmiş ki yazar kitap boyunca; kocasını, evini, eski taşra hayatını kaybetmenin üzüntüsüne, kızıyla hiç bir şey paylaşamamasının getirdiği yalnızlığı, üzülmeden edemiyorsunuz kadına...Aslında sadece Etelka’nın gözünden değil İza’nın eski eşi Antal’ın gözünden, babası Vince’nin gözünden de İza’yı tanımaya çalışıyorsunuz.
Bazen bazı değerler, bazı sorumlulukların, görevlerin ötesine geçiyor, isim veremem bunlara belki ama hızlı akıp giden hayatımızda manevi değerlerimizi yitirmemek adına bu kitabı mutlaka herkesin okuması gerektiğini düşünüyorum.
Iza'nın Şarkısı...
(Spoiler içerir.)
Iza'nın Şarkısı, başta beni kendisine çekmeyen fakat daha sonraları, duygu kıvılcımlarının fitili ateşlemesi münasebetiyle, kendisine çeken bir kitap oldu.
Beni en çok üzen şey, Etelka teyzemizin, kendi kızından beklediği ilgiyi, Antal'dan görmesiydi. Iza soğuk, sevimsiz, annesine karşı ilgili görünüp aslında pek de