Gidiyorum
Önce bütün şairlere selam
Sonra şunu söylemek isterim
Ölüm hiç de güze değil
Ne sabah var ne akşam.
Sokakların ellerinden öperim
Bana yaşamasını öğretmişlerdi.
Dost olsun, düşman olsun
İnsanlara iyi günler dilerim .
Söyle sarı saçlı daktiloya
Ben yokum artık.
Vefasız dostlara hatırlat
Kimseye kalmaz o dünya.
Nasıl unuturum güzeldi yaşamak
Fakat hakkı varmış oktay'ın
" Hatıralar da dal istiyor
Kuşlar gibi konacak
( şimdilik)
Somya
Bir kadın var hasan dede
Göz kapağı ağırlaşmış
Ölüm kokusu sinmiş hatta
Bedeni çürümeye yüz tutmuş
Yatıyordu öylece somya da
Bir kadın düşün ki
Her gün ölüyordu mezarsız
Ruhu çoktan darağacında
Şimdilerde melek olmuş
Ağlıyormuş ölmediği gecelerde
Azrail başında bitiyormuş
Beyaz fistan içinde
Şimdi bir kutuda sanırım
Şeytanı terk etmiş yatıyor
Başın sağolsun hasan dede
Bu son yolculuğudur başlıyor.
R. K
"Kimin için Allah var, ona herşey var ve kimin için yoksa, herşey ona yoktur, hiçtir."
Elhasıl: Nasılki iman, ölüm vaktinde insanı i'dam-ı ebedîden kurtarıyor; öyle de herkesin hususî dünyasını dahi i'damdan ve hiçlik karanlıklarından kurtarıyor. Ve küfür ise, hususan küfr-ü mutlak olsa; hem o insanı, hem hususî dünyasını ölümle i'dam edip manevî cehennem zulmetlerine atar. Hayatının lezzetlerini acı zehirlere çevirir. Hayat-ı dünyeviyeyi âhiretine tercih edenlerin kulakları çınlasın. Gelsinler, buna ya bir çare bulsunlar veya imana girsinler. Bu dehşetli hasarattan kurtulsunlar!
Sözler - 462
ben hiçbir şeyin oradan geliyor, hiçbir şeye doğru gidiyorum. çok fazla yer de kaplamıyorum aslında, birinin benim için hesaplar yapmasına değmeyecek kadar küçük bir alan, yeryüzünde bir gölge yalnızca; geniş perspektiften bakınca topu topu kendi ağırlığım kadar bir şey ve ben de geniş bir kapsamda ele alındığında bir gölge olmak istiyorum, yoksa dar kapsamda bir et parçası olmak ta var.
her şey çok acı verici.
perişan edici.
demek istiyorum ki, bütün kozmos, bu sonu gelmez ölüm ve bu..
hayat denilen şey.
Üstad hazretleri diyor ya hani:
"Lâyemut (Ölümsüz) değilsin, başıboş değilsin, bir vazifen var. Gururu bırak, seni Yaratanı düşün, kabre gideceğini bil, öyle hazırlan." (
Lemalar)
İnsan bir nebze tefekkürle şu kısacık dünya hayatında nefsine tabi olmakla, ebedi ahiret yurdunu mahvetmenin ne feci bir hata olduğunu idrak edebilecekken; nasıl da ölüm yokmuş gibi, kabir yokmuş gibi, âhiret yokmuş gibi, Rabbine hiç döndürülmeyecekmiş gibi yaşayabiliyor?
Soruşdunmu, necəsən bu gün?
Həyatla ölümün arasında duran qadın
Səninlə ulduzları seyr etdikmi?
Qürubuna baxdıqmı günəşin?
Neçə payız gəldi ömrümüzə, bilirsənmi?
İndi pəncərəmdə xəyal var,
Bu sənsənmi?
Səninlə günaha batdıqmı, qış gecələrində?
Səninlə danışdıqmı, ayrılığın dilində?