Uzun ama çok etkileyici ;
İnanç, tıpkı bir tren tarifesi gibi, özünde bir zamanlama meselesidir.Gar duvarındaki dairevi, heybetli, fildişi saat insan ömrünün çeşitli zamanlarında vurur.Aynı saatlerde kalkar tren. Öğleden önce tek bir sefer vardır, çocuk yaşta bir inancı benimseyenler buna biner.Öğleden sonra bir kez daha kalkar tren, ergenlik döneminin huzursuz yolcularına da alıp götürerek.Sonra ta akşama kadar başka bir sefer olmaz. Akşam geldiğinde, insan ömründe ilk derin pişmanlıkların baş gösterdiği, işlenen cürümlerin telafisinin mümkün olmadığının anlaşıldığı, en kavi yuvaların tepetaklak devrildiği, ilk ciddi sağlık sorunlarının belirdiği saatte, üçüncü kez kalkar tren.Yolcuları nedense hep son dakikada telaşla biner buna.Ve nihayet gece yarısına doğru, kritik ameliyatlardan sonra ya da ölüme ramak kala, peş peşe iki sefer daha vardır.En kalabalık trenler bunlardır. Hiçbir istasyonda durmadan, şefaat ekspresi ile dosdoğru Tanrıya giderler.Akşam yolcularının aksine, gece yolcuları, trenlerini kaçırmamak için, ne olur ne olmaz önceden alırlar gardaki yerlerini.Ve vakit gece yarısını vurduğunda, çember tamamlanıp akrep ile yelkovan başlangıç noktasına vardıklarında, garın o hıncahınç kalabalığından geriye tek tük inançsız kalmıştır.
Sayfa 87Kitabı okudu
Yok oluşa ramak kala, okumaya başlıyoruz..
Bir afyon dalgası içinde, deli bir hazla çürüyüşlerine koşan, bu arada ölüme ve öldürmeye yönelen, sorumluluklarını ve görevlerini, kısacası, öz hayatlarını bırakıp yeldeğirmenlerine saldıran, boyuna, yeni yeni yeldeğirmenlerine yöneltilen, birbirleriyle, sonuç olarak da kendi kendileriyle boğazlaşan, bu boğuşta afyon coşkusuna kapılan.. dünyadan, hayattan ve hayatlarından kopan, kız, erkek, binlerce onbinlerce, yüzbinlerce genci; koskoca bir nesli görüyordu aynada.. dışardan.. ilk defa!
Sayfa 263 - Ötüken yayınlarıKitabı okudu
"Öyle kolay mı unutmak. Yollar bitirmez beni. Farkında mısın her şeyin ? Ölüme ramak kala"
---