Düşünmek ve güzellik üzerine..
Sabahattin İzcioğlu - 08.04.2015
Her şeyin çok karmaşık olduğu dönemlerde düşünmek ne kadar zahmetli zor bir işmiş, hele de yıllardır duygularımızın hasar gördüğü bu durumda güzelliklerden bahsetmek daha zor bir şey. Bana göre böyle durumlarda yapılacak en doğru şey yalnızlaşma, daha açık ifade ile yalnızlık,
V’eda
Gerçekliğin içinde veya hayalimde bile değilken neredeyim ben? Ne aradığıma dair herhangi bir fikrim yok. Belki de böylesi iyidir derken o kadar uzaklara düşüyorum ki kendimi labirentin en başında buluyorum. İşte öylesine uzak yaşadığım duruma, öylesine uzak şeylere karşı bir ilgi uyanıyor içimde. Dikkatlice sokulup kulak kabartıyorum. Koyu
Nikola Tesla
Herkes bedenini, her şeyden çok sevdiği birinden aldığı paha biçilmez bir hediye olarak görmelidir. Güzelliği tarifsiz, fevkalade bir sanat eseri ve insan zekasının ötesinde bir gizemdir beden. Öyle narindir ki tek bir söz, bir nefes, bir bakış; hatta bir düşünce bile incitebilir onu. Hastalığın ve ölümün kaynağı pislik, yıkıcı olmakla kalmayıp ahlaksız da bir alışkanlıktır.
ÖLÜMÜN GÜZELLİĞİ
Sadece güzel bir ölüm istiyorum.
Eğer bir solcuysam dağ başında,
Bir kurşun sonrasında
Eğer yaradana çok yakınsam, elimi ona
açtığım bir vakitte mesela..
Eğer bir mecnun isem sevdiğimin başucunda,
Kalp atışlarını duyacak kadar çok yakınında
ölmek isterim.
Ve öldükten sonra hatırlanmak isterim.
Gözbebeklerimin içine kadar değilde,
Bu zamana kadar söylediğim kalbe değer,
İki üç şey varsa öyle hatırlanmak isterim.
Zemheri Gecesi..
Saat bayağı ilerlemiş, gözümü yelkovan ve akrebin dansına çevirince anladım. Makul düşünceleri fikir ambarından seçerek kendime yeni yönler aramakla meşgulüm.
Biran perdeyi aralayıp camın üzerindeki buzu kazıyarak ve odamın eksilerin altına düşmüş havasını soluyarak varoş mahallemin sessiz sokağını süzüyorum.
Aklımdaki düşünceler birer yıldız
Kendimden bezdim...
Dönüp bakmasaydım diyordum keşke;
Hatırlayanım var mı diye, o ilk tabelaya.
Neyse...
Tepemde duran aya bakakala. Mahalleyi adımladım geceleyin. Sonra bir ses duydum.
İnanır mısın duymam yetti o sesi;
Yalnız olduğumu idrak etmeme...
Önümde bir kedi