Her şeyinle tam bir insansın. Bu senin hem üstün özelliğinde hem eksik yanın. Her şeyin tam olmasını istiyorsun ama olmuyor. Söz gelimi, her işin her zaman amacına uygun biçimde yürütülmesini istediğin devlet hizmetinde bunu bulamadığın için küçük görüyorsun devlet hizmetini. Sonra, bir insanın çalışmasının her zaman bir amacının olmasını, aşk ve aile yaşamının her zaman bir olmasını istiyorsun. Bu da olmuyor… Hâlbuki yaşamın güzelliği, çeşitliliği, olağanüstülüğü gölgelerden ve ışıktan oluşur.
Uçuyor, duran bir anın havasında
Işıktan kuşları bir akşam seherinin;
Gündüzün geceyle buluşan noktasında
Yaklaşıyor musikisi eteklerinin.
Ve sanki ufkuma baştanbaşa gül rengi
Kanatlarını açmada bir altın devir.
Başlıyor ömrün ve ölümün güzelliği,
Söyleyecek şimdi zaferlerini şiir;
Selam, sonsuzluğun aydınlık bahçesinden
Selam,
Kendimden bezdim...
Dönüp bakmasaydım diyordum keşke;
Hatırlayanım var mı diye, o ilk tabelaya.
Neyse...
Tepemde duran aya bakakala. Mahalleyi adımladım geceleyin. Sonra bir ses duydum.
İnanır mısın duymam yetti o sesi;
Yalnız olduğumu idrak etmeme...
Önümde bir kedi