"... Ben hâlâ ölmeyi bile becerememiş utanmaz, aptal bir hayaletten, 'yaşayan bir cesetten' başka bir şey değilim."
Cidden okuduğumda etkisine kapıldığım kitaplardan biri oldu. İlk defa bir Osamu Dazai eseri okuduğum için irdileyerek okumaya çalıştım. Hele ki kitabın onu son kitabı olduğunu öğrenince ilk kitaplarından başlasaydım dedim. Kitabın kendine hasi bor duygusal aktarımı var biraz karanlık olsa da gerçekliğin kendisi ile karşılaşınca etkilendim. Kitabın içeriği hakkında pek bahsetmek istemiyorum çünkü kitap 1900 lü yıllarda yaşamış Şuci nin çocukluğundan itibaren günlüğünden esinlenerek yazılmış. Onun hakkında sonradan pek bilgi bilinmiyor.
Ama benim beğenerek ve hız kesmeden hemen bitirdiğim kitap oldu.
Kitapta okuyucuları uyaracak olduğum şey ise kadınların aşağılaması idi, ama özellikle de fahişeler (Geyşalar) onları sanki insan değillermiş gibi anlatması biraz rahatsız edici.
