"Karmaşık - Tanrım, karmaşığım ben!"
Sayfa 16
Bir kez kendini bulmuş olan kişinin bu yeryüzünde yitirecek bir şey yoktur artık. Ve bir kez kendi içindeki insanı anlamış olan bütün insanları anlar.
Sayfa 69
Okur Takip Önerileri
...birisi bana ihtiyaç duyuyor, beni arıyordu, ilk kez bu dünyaya ait birisi için 𝘷𝘢𝘳 olduğumu hissediyordum.
Sayfa 57
O zaman ben karanlıktan, hafifçe hışırdayan gecenin içinde tamamen yalnız, tamamen itilmiş, terk edilmiş kalacaktım.
Sayfa 48
Gülen, konuşan, müzikle dalgalanan kalabalığın ortasında bir an dalgın ve çaresiz öylece durdum.
Sayfa 39
Yeniden hissetmeye başlamıştım, kurumuş dal yeniden yeşermiş tomurcuk veriyordu.
Sayfa 36
Hayır, kanımda böylesine hararetle mayalanan şey utanç değildi, öfke değildi, kendimden tiksinme değildi; içimde tutuşan, taşkınlığın parlak, harlı alevleriyle kıvılcımlanan şey sevinçti, esrik bir sevinç; çünkü yıllar, yıllar sonra ilk kez o dakikalarda yeniden gerçek anlamda yaşadığımı, duygularımın felçleşmiş, ama henüz ölmemiş olduklarını, tutkunun o sıcak kaynağını her şeye rağmen kayıtsızlığımın pas tutmuş yüzeyinin altında bir yerlerde gizlice akmayı sürdürmüş olduğunu hissettim ve şimdi rastlantının sihirli değneği dokununca yüreğime kadar ulaşmıştı.
Sayfa 35
"...Senin isteğini asla geri çeviremezdim, seni tanıdığım günden beri daima sana ait oldum."
Sayfa 39
İşte tam da bu, inanması zor olan şey şimdi sarhoşluğa dönüşmüştü: O, o, seviliyordu, hem de o mesafeli kadın seviyordu onu -bir gökyüzü doğmuştu şimdi, ışıl ışıl ve uçsuz bucaksız, yaşamın ışık saçan öğlesi, ama aynı zamanda yıkıcıydı ve bir saniye içinde Keskin kıymıklara dönüşüyordu. Çünkü bunu fark etmek bu kez veda da demekti.
Sayfa 19
...ve artık hiçbir şeyin yararı yoktu, ürkek ve saygılı içgüdüsünün özenli çeşit çeşit karartmalarla onca zamandır örtbas ettiği gerçeği kabullenmeye daha fazla direnemezdi: O kadın yanında olmadan artık yaşayamazdı.
Sayfa 16
Onu, Tanrım, onu bırakıp gitmek: Nasıl düşünebilmişti bunu, sanki hâlâ kendi kendine aitmiş gibi, sanki bütün duygularıyla kökünden buraya, onun varlığına kenetli değilmiş gibi nasıl böyle bir karar alabilmişti!
Sayfa 15
Henüz adı olmayan bir duyguydu bu, ancak gizlendiği yerde çoktan biçim bulmuş ve kora dönüşmüştü.
Sayfa 11