Her şeyi nefret edecek kadar çok sevdim.
Sayfa 33 - İthaki Yayınları, 1. Baskı, Mart 2021.Kitabı okudu
zira beni benden başkası öldüremezdi..
Kızıyordum, artık kızmıyorum.
Bir şey oldu epey önce,
Kimsenin beni öldüremeyeceğini fark ettim.
· Altıkırkbeş Yayınları ·Kitabı okudu
Hayat, benden gizlediğin ellerini hangi cebinde saklıyorsun.
Nerem varsa insan kalan, işte orası acıtıyor.
Sayfa 9 - İthaki Yayınları, 1. Baskı, Mart 2021.Kitabı okudu
Kar yağarken çocukları kurşuna dizdiler. Herhangi bir nedeni yoktu. Ne ellerini, ne de gözlerini bağladılar. Soru sorulmadı. Yalnızca en esmer olana ağaca bakmaması söylendi. O da gözlerini askerin çamurlu botlarına çevirdi. Sonra sessizlik oldu. Çocuklar hiç üşümediklerini fark etmediler. Korkuyorlardı, nedenini boşverdiler. Yalnızca esmer çocuk ikide bir ağaca bakıyor, ıslak bir kızarıklık rüzgarla gözlerine bulaşıyordu. Sarı dişleriyle alt dudağını ısırarak, "lanet olsun" dedi. "Ben kötü bir şey yapmadım ki. Neden dövüyorlar bizi. Sadece duvarlara yaşamak istediğimizi yazdık. Daha iyi bile değil sadece yaşamak istediğimizi. Bağırmış da olabiliriz. Belki sokaklarda çok hızlı yürüdük, belki botlarımızın sesi biraz fazla çıktı. Ama biz üşümemek için koşuyorduk. Belki de baba bütün suç senindi." Yağmur yağıyordu ve çocuklar ilk kez bir şey hissettiler. Dönecek yerleri yoktu. "Ayağıma bakma" diye bağırdı asker. "Ben de bir şey yapmadım. Ama bir suçlu gerek adalet için. Ve adalet için kurban gerek bir kahramandan çok." Ama çocuklar yine de askere bağırmak istediler: "Neden av tüfekleriyle vuruyorsunuz, neden salıncakların ipleriyle boğuyorsunuz, neden yağmurdan sığındığımız duvarların altında
taşa tutuyorsunuz. KALBİNÎZÎ SÖKÜP ALAN BİZ DEĞİLDİK Kİ..."
Kendine söyleyemediklerini dudaklarının kenarı anlatır bana.
Sayfa 17Kitabı okudu
Nerem varsa insan kalan...
İşte orası acıtıyor.
.
Anne, bu adam bana, sen gecesin, diyor.
.
Sayfa 36
Anlamıyorsun. Boğuluyorum.
Sayfa 68 - İthaki Yayınları, 1. Baskı, Mart 2021.Kitabı okudu
herkese söyledi mi? beni sevmediğini... nasıl çok isteyip, bir türlü aşık olamadığını... ben onun... belki yarın sever.
Sayfa 40Kitabı okudu
- Bak.. Yine özlüyorum seni. Bu itiraf edilmemiş bir yalnızlıktır.
Kızıyordum, artık kızmıyorum. Bir şey oldu epey önce, kimsenin beni öldüremeyeceğini fark ettim. Affedilmeyecek ihanetlere tanık oldum. Affetmeyeceğim. Affetmenin, ne büyük uyum isteği ve palavra olduğunu fark ettim. Çok uyumsuzmuşum. Azıcık uyayım diye, ne fedakarlıklar yaptım, geçmiş olsun, affedemiyorum, etmeyeceğim de. Korku kendi cehenneminde debelensin, benim cehennemim başka.
"Bir dilenci gibi yalvarıyorum yine de yanıt vermiyor sözcükler.
Sözcükler bana kazık attı...
Tek kelimeyle kazıklandım."