“Her zaman özlem duyacağın, bir şeye
Gerçekten imrenebilirsin..”
"Dürüstlük, mükkemmel bir özellik."
"Düşündüm ki..."
"Gerçekten düşünebildin demek," dedi Calvin, "Hayret ettim."
"Hayatlarımızın büyük bir kısmını belki de hiç kimseye yararı olmayacak bir şey için heba ediyormuşuz gibi hissediyorum."
"Artık yaşamak istemeyen bir adamı kurtaramazsınız."
Bırak başkasını kendi zihnimize bile hükmedemiyoruz.
Onun surat ifadelerini görmeye değil, onları hissetmeye alışkınım.
Ve içimde hala biraz yaz var...
Cehaletin alkışları; hepsi bu.
Bir insan nasıl yaşlanıp yine de masum kalabilirdi?
Nasıl bu kadar ahmak olabiliyorlar? O an insanlıkta budalalığın bir sınırının olmadığını düşündü.
Yine de insan simge ve etiketlerle yaşar.
“Uyumsuzsun.”
“Eskiden bu suç değildi.”
“Ama şimdi öyle. İçinde yaşadığın dünyaya uyum sağla.”
“Bundan nefret ediyorum. Dünya berbat bir yer.”