Bizler gibi Japon kültürüne alışık olmayan okurlar için, üstelik bundan belki de 100 küsur yıl öncenin kültürünü okumak garip ve farklı gelebilir. Belki rahatsız bile edebilir, fakat bunu bugün okuduğumuz bir kitap için yapmamız ne kadar uygun olur bilemiyorum. O yüzden de ben kendimce kültürel kısımla alakalı yorum yapmayı uygun görmüyorum, dil ve anlatılan konunun işlenişini kendimce değerlendirmek istiyorum sadece.
Kitabın başından sonuna kadar bir daldan dala geçiş hissettim. Yani, bir oradayım bir buradayım, bir şu gündeyim bir bu gündeyim, bir şu kişinin hikayesi anlatılıyor bir bu kişinin hissi oluştu bende ve bu durum çok hoşuma gitmedi. Normalde severim bu şekildeki anlatım tarzını ama bu kitap özelinde bu geçişler biraz tatsız ve renksiz geldi bana. Kitabın sonunda da bu geçişlerin bana göre renksizliğini yazar da gizleyememiş, kabul etmiş gibi hissettim diyebilirim.
Kısaca özetlemem gerekirse güzel bir kitaptı ama bana çok da hitap etmedi sanki, o yüzden de beğendim diyemiyorum orta kararda bir okuma oldu benim için.
Dorian Gray’in Portresi
Oscar Wilde’ın 1891 yılında yayımlanan felsefi romanıdır. An itibari ile tam 132 yıl geçmiş. Öyle bir roman okudum ki kitabın kapağını kapattıktan
