Cesaret kalbin işidir.
"Ortaçağda kalp, bizim bildiğimiz gibi kas değildi. Kan dolaşımını sağlayan bir pompadansa, vücudun can özünü ısıtan bir odaydı. Bu can özü ne kadar sıcaksa o kişinin o kadar cesur olduğu varsayılıyordu. Tabii uzaktan bakarak birinin kalbinin ne kadar sıcak olduğunu kestirmek zordu (gerçi kadınların genel olarak daha nemli ve soğuk, erkeklerin de daha sıcak ve kuru olduğu düşünülüyordu). Ama ortaçağ hekimleri iç ısının, dolayısıyla cesaretin bir göstergesinin saçlar olduğunu düşünüyorlardı. 13. yüzyılda Michael Scot adlı hekim tarafından yazılan fizyognomi üzerine bir eserde, “Kalın, kıvırcık ve fazla saç, tıpkı bir aslandaki gibi kalbin çok sıcak olduğunun bir kanıtıdır” deniyordu."
Halkın toplum içindeki yeri, hele ortaçağda, bir çocuğun ailedeki yerine benzer. Halk da çocuk kadar bilgisiz, kafaca ve zekaca kadar gelişmemiş haldedir. Tıpkı bir çocuk gibi acımak nedir, bilmez. 
Notre Dame'ın Kamburu
Onların algıları Antik Yunan' dan hekim Hipokrat'la başlayıp ortaçağda İslam dünyası üzerinden yayılan ve Rönesans döneminde saray doktorlarının geliştirdiği vücut sıvılarına dayalı tıp kuramı (hümoral patoloji) üzerinde kuruluydu. Bu kurama göre her insanda dört temel maddenin kurduğu bir denge vardı: kan, sarı safra, siyah safra ve balgam. Bu sıvıların insanın karakterini ve ruh halini belirlediğine inanılıyordu: Damarlarında daha fazla kan olanlar çabuk öfkeleniyor ama aynı zamanda cesur oluyorlar, öte yandan fazla balgam insanı sakin ama kasvetli yapıyordu.
Yazılı Kürt Edebiyatı’nın Zenginliği
NEVZAT EMİNOĞLU-KÜRT ARAŞTIRMALARI DERGİSİ
1. Giriş
Tarım devriminden sonra şehir-devletlerin ortaya çıkmasıyla kentler medeniyetlerin oluşum alanları haline geldi. Şehirlerdeki nüfus yoğunluğunun sonucu oluşan ticari faaliyetlerle ortaya çıkan refah ortamı insanları estetik duyguların tatminine yönlendirdi. Bu ise şehirlerin başta edebiyat ve
