Vay be. Sozde bir de kitap yazmaya niyetlendim. Su anda aklimdakileri yazmaya cekiniyorum. Kitap yazmam imkansiz gibi. Otosansur mod on. Bir de populer oldugunu dusunsene. Her bokuna bakacaklar. En ince ayrintina kadar. Aciklarini arayacaklar.Yazdiklarini bir oraya bir buraya cekecekler. Bu oyle bu soyle diyecekler. Şucu bucu diyecekler . Eminim ama kanitlayamam. Bir cok yetenek ortaya cikmadan ölüp gidiyor. Buz daginin gorunen kisminda yasiyoruz. Umurumda degil tabi ki. Yine de olmadigin gibi biri gosterilmek aci verir insana. Sevecen seyler yazmak bana gore degil. Bu kafadan karamsarlik, umitsizlik cikar. Herkesi mutlu etmeye calisarak ortalama gorunmek, goze batmamak en iyisi. Sinsi sinsi gozleme devam. Bir sey daha var. Her dusuncesini acik acik soyleyen, kendini riske atan insanlara ( basta adamlara yazmistim,fenimist kesimi dusunup degistirdim) gercekten saygi duyuyoruz. Her yerde takip edip begeniyoruz. Ama o insani omur boyu hapse atsalar , idam etseler bir sure sonra unutulup gidiyor. Efsanelesiyor da diyebiliriz. Ama denegimiz öldü la öldü. Sonra baska cesur insanlar ariyoruz. Boyle surup gidiyor. Ne icin riske gireceksin ki. Zaten bir sey de degismiyor. Hayatin standart bir dongusu var. Onu kafada netlestirdim.