...Nietzsche’nin deyişiyle “hakikat uğruna ruhsal açlık çekemeyen” insanlardan nefret ediyordu; hep yarı yoldan geri dönen, duraklayan, zayıflıktan kurtulamayan bu insanlar, ruhlarını ruha ilişkin gevezeliklerle avuturlar ve, akıl ruha sözde ekmek yerine yalnızca taş verdiğinden, :)sütte yumuşatılmış çöreklerden farksız dini, felsefe ve kurmaca duygularla beslerlerdi.