Euphoria
@Eeuphoria
We have an obligation to remember the dead. That’s the fundamental law. If we didn’t remember them, we’d lose the right to call ourselves human
youtu.be/fJ9rUzIMcZQ
Neşeniz, maskesini çıkarmış kederlerinizdir.
193 okur puanı
Haziran 2018 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
2024 okuma hedefini ekledi.
2024 OKUMA HEDEFİ
0/7 kitap - %0 tamamlandı
Henüz kitap okumadı
7 kitap
0 sayfa
0 inceleme
0 alıntı
35 günde 1 kitap okumalı.
"Neyse ardında bırakmak için kaçtığın bil ki önündedir. Zamanın da dünyanın da mühendisi aynı..."
Okur Takip Önerileri
Öyle, deep.
Bizler iki ayrı uçurum, gökyüzünü seyre dalan bir kuyuyuz.
Fernando Pessoa
Anlamaktan Yoruldum
EĞER BENİ UNUTURSAN
Bilmeni istediğim
Bir şey var.
Biliyorsun nasıl olduğunu:
Kristal aya, uzun süren güzün
Penceremdeki kızıl dalına
Baktığımda,
Geberiyorum
Aşk şarkısı
Ruhumu nasıl tutsam da, seninkine değmese?
Nasıl aşırsam üstünden öbür şeylere ben onu?
Ah, karanlıkta yiten bir nesne
içre barındırmak isterdim onu ben
öyle bir yerde: bilinmedik, sessiz,
derinlerin titrerken titremeyen.
Euphoria tekrar paylaştı.
Adın yoktu tanıştığımızda
sonra da olmadı
çünkü başka biri oldun zamanla...
Euphoria tekrar paylaştı.
Öyle tütüyorsunuz ki gözümde hamdolsun hasret çekiyorum.
Eğer kavuşuyorsak veya bu ihtimal varsa hasretimiz dünyadakinedir.
Yüce şeyler iki türlü başlıyor.
İlki dış şartlarda, adeta zaruretle, ikincisi içten, sen onu bilmeden. Birincisi ikinciye kapı açılması için bir fırsat.
Hasret.
Acaba diyorum ebedi olana, her şeyin mirasçısı olana, kalbi dolu dolu hasret çekmek nicedir? Kavuşur gibi oldukça kavuşulamayan ve kavuşulmadıkça hasret büyüyen ve hasret büyüdükçe onu alabilmek için iç büyüyen ve bu yinelendikçe olanlar olanlar.
Bunu anlatan kitaplar okudum. İnandım. Bense toprağınkilerle cebelleşiyorum. Duygularım bu yüzden şiddetli ve acı veriyor. Onları ancak uyumaya yakın zamanlarda rahatça taşıyabiliyorum.
İşte o zamanlar bazı şeyleri saf şekilleriyle duyabiliyorum.
Perdelediklerini sezer gibi oluyor ve onlardan emin oluyorum.
Anlıyorum ki hiçlik yoktur. Elimizin altındakiler değişip duruyor. Dokunup sevdiklerimizi götürüp beş on kürek toprağın altına bırakıyoruz, geçirdiğimiz zamanlar bir elbise gibi sırtımızda duruyor.
Euphoria tekrar paylaştı.
Ve insanlar!
Hissiyatımın perdesindeki geçici gölgeler, istemimle çağrılan hayaletler, içsel tiyatromun kendini beğenmiş kuklaları:
Ne büyük eğlence! Tüm didinişleri içinde hiç olmadıkları kadar değersiz ve gülünç görünüyorlardı bana! Onların arasından geçiyor ve düşünüyordum:
****Yaşadıklarını zanneden, kendi hesaplarınca var olduklarına ve hatta -zavallı inançlılar- ölümsüz olduklarına inananlar işte karşınızda!"*****
Bir kitabı okumayı düşünüyor
