Külkedisinin Prenses Düş'ü
Anladım ki bir şeye başlarken hevesle, tutkuyla, inançla başlamak çok önemliymiş. Kompozisyon yazdığım sınavları hatırlıyorum, ifade yeteneğimin güçlü olduğunu beyan eden öğretmenlerimi, kalem tutan minicik ellerimi, inanmak başarmanın yarısıdır diye bastıra bastıra yazdığım kağıtları... Bitirmek, inanmakla oluyormuş. İnanmadan yaptığın her şey
Akıp geçti zaman, seyrettik biz sadece. Baktık ki çok yaklaşmışız. Aşkı yaşamadan yaşlarımızı biteviye dökmüşüz. Oysa aşkın halifesi insan hiç yaşlanmıyordu secdelerde. Secde, miraç; miraç, huzur.
Ey kalbim söyle! Neden huzursuz kaldık biz?
Ah kalbim huzuru ne çok özledik biz.
Gerçek Tarih
1800 lerin son çeyreğinde, tarih sayfasına hazin bir öykünün sözcükleri düşer. Yazılanlar gerçekle örülü, dünü ve yarınıyla iniltilidir. İki imparatorluğun derin bağları bir öyküyle düğümlenir.
1887 yılında Japon imparatoru Meiji dönemin osmanlı padişahı 2. Abdülhamid’e armağanlar gönderir. Bu, tarih de ilk türk ve japon yakınlaşmasıdır. Tabi