Grup Özgürlük - Yol
Yorulmadık mı çiçekli patikaları düşleyip,
dikenli yolları arşınlamaktan?
instagram.com/reel/C4_5QOGtrP...
Yol
Damlarında yattım bir karıştı gökyüzü
Duvarları Aşmak
Özgürlük..
Dört duvar arasında bile..
Düşünme yetisidir..
İnsanların düşünmekten..
Aciz olduğu bir dünya..
Bariz köleliğin..
Yüze vurduğu bir yerdir..
Baskıcı toplum..
Hayatın bize çizdiği yol, özgürlük ve güzelliklerle dolu olabilir, ama biz bu yolu yitirdik. Hırs insanların ruhunu zehirledi, dünyayı bir nefret çemberine aldı. Hepimizi kaz adımlarıyla sefaletin ve savaşların içine sürükledi. Hızımızı artırdık, ama bunun tutsağı olduk. Bolluk getiren makineleşme bizi yoksul kıldı. Edindiğimiz bilgiler bizi çıkarcı yaptı, zekamızı da katı ve acımasız. Çok düşünüyoruz, ama az hissediyoruz. Makineleşmeden çok insanlığa, zekadan çok iyilik ve anlayışa gereksinmemiz var. İnsancıl değerlerimizi koruyamazsak hayat korkunç olur, hep yitiririz. Siz insanlar güçlüsünüz. Makineleri yapacak güç sizdedir. Bu hayati olağanüstü bir mutluluk serüvenine çevirecek olan yine sizlersiniz. Öyleyse, insanlık ve demokrasi adına bu gücü kullanalım ve milliyetçilik hastalığına karşı birleştirelim. Din, dil, ulus ayrımcılığı olmayan yeni bir dünya yaratalım.
Charles Chaplin
103.yıl,
BAYRAK
Bir millet uyanıyor korkulu bir düşten
Uzun süren karanlık bir geceden
Prangalara gelmez bilekleri, elleri
Başını eğmez, esaret kabul etmez yüreği.
Al rengi ile engin mavilikte süzülür
Gökyüzü dar gelir rüzgarlara tutunur
Umudun yürekteki mührü olur basılır
Başını eğmez tutsaklık nedir bilmez.
Rengini alır cananının canından
Yıldızını ve ayını takar istiklalinden
En güzel süsüdür şühedanın vaadinden
Başını eğmez ihanet kabul etmez yüreği.
Ne uzun bir haldi bu özgürlük yolu
Çektiği bu zorluk,şühedasi unutulur mu
Gelsede üzerine kötülüğün her türlüsü
Aldırma, dalganan sen mavi gökyüzünde
Vatanımın en güzel süsü ,şehidimin örtüsü,can özü.
" Hayatın bize çizdiği yol, özgürlük ve güzelliklerle dolu olabilir, ama biz bu yolu yitirdik....
Hırs insanların ruhunu zehirledi, dünyayı bir nefret çemberine aldı...
Hepimizi kaz adımlarıyla sefaletin ve savaşların içine sürükledi...
Hızımızı artırdık, ama bunun tutsağı olduk...
Bolluk getiren makineleşme bizi yoksul kıldı...
Edindiğimiz bilgiler bizi çıkarcı yaptı, zekamızı da katı ve acımasız...
Çok düşünüyoruz, ama az hissediyoruz...
Makineleşmeden çok insanlığa, zekadan çok iyilik ve anlayışa gereksinmemiz var...
İnsancıl değerlerimizi koruyamazsak hayat korkunç olur, hep yitiririz..."
Charlie CHAPLİN ( Diktatör )
Hayatın bize çizdiği yol, özgürlük ve güzelliklerle dolu olabilir, ama biz bu yolu yitirdik. Hırs insanların ruhunu zehirledi, dünyayı bir nefret çemberine aldı. Hepimizi kaz adımlarıyla sefaletin ve savaşların içine sürükledi. Hızımızı artırdık, ama bunun tutsağı olduk. Bolluk getiren makineleşme bizi yoksul kıldı. Edindiğimiz bilgiler bizi çıkarcı yaptı, zekamızı da katı ve acımasız. Çok düşünüyoruz, ama az hissediyoruz.
~Charlie Chaplin~
Karalama2
...?...?/1989...
Kendini haddinden fazla duyumsadığı için acıya ve korkuyuda haddinden fazla duyarlı arkadaşım için, burası tam bir cehennemdi. Her şeyiyle farklıydı Ankara'dan. Çok kültürlü, birçok etnik gruptan oluşan, bu etnik grupların bir nevi kabileci bir tutumla diğerleriyle arasına sınırlar koyarak birbirinden ayrıştığı, etnik
Aradığı dostluğu sevdiği kitaplarda bularak belki de yalnızlığın yollarında yürüme riskini almak istemiştir.
🎬 Into the Wild - Özgürlük Yolu
Son birkaç aydır nasıl okudum bilmiyorum. Hikâye ağırlıklı bir okumaydı kendimi kaptırdığım. Üst üste devirdiğim hikayeler zaten dönen başımı daha bir döndürdü. Kelimeler, cümleler, paragraflar...daralıp genişleyen sayfalar ve kitaplar. Binlerce sayfa nasıl onlarca cilde sığıyor? Ya binlerce kitap bir kütüphaneye? Tüm sayıları istiab eden bir sayı
Korkak adımlar, inandırılmış bir sonsuzluk, gittiğin yolu bilmemek...
Yaratılan idealler ya da bizlerin yaşantıları değil bu dünya. O bizden ibaret değil, biz ondan ibaretiz.
Aramızda bilinçten kurulu bir köprü var ve kendimize ait sandığımız sınırsız bir aitlikten ibaret bu olgu kendine şekil veriyor. Neden hâlâ ölüm ve özgürlük sorgulanıyor? Oysa her ikisine dair yaratılan her bir ütopya yalnızca onları yok ediyor.
Zor soruların ağırlıklarını boşluğa salıvermek kolay olan, akıl sağlığın için bazı şeyleri düşünme çünkü cevap yok diyorlar. Bense biliyorum ki, yalnızca duvardaki bir başka tuğladan ibaretim. Ve istesem bile kılımı dahi kımıldatamazken halen duvar benim yüzümden yıkılır diye korkuyorlar. Beni korkutansa yalnızca, asla yıkılmayacak oluşunun gerçekliği. Temelleri o kadar derinlerde ki, ardımda milyarlar var. Onlarsa hâlâ ya eklenen yeni bir tuğla parçası bir milim saparsa diye tir tir titriyorlar
Ama ben, yaşamak istiyorum. Tüm acılarıyla.
Yaşatmak istiyorum. O duvar dağılıp gitsin istiyorum ama attığım her adım ona daha da güç veriyor. Kendime ait sandığım her şey yalnızca onun yıkılmazlığı için yepyeni dayanaklar oluşturuyor. Bu sinirsel bağlantıların tek bir tanesi bile oluştukları andan itibaren bana ait değiller. Hiçbir zaman kabul etmediler sahipliğimi ve asla da etmeyecekler.
Bense kendimi arasında yitirdiğim o duvar bana ne denli sahipse onlara o kadar sahip olabilme arsuzusuyla yanıyorum. Amansız, umutsuz ama istiyorum.
Duvar istiyor.
Yitiyorum.
Ortadoğu’da Sıradan Bir Cinayet – Bülent Parlak
Seni kurşuna dizerler
Bir çocuk cesedini sektirirler ayaklarında
Hayat zamansız bir ölümdür Ortadoğu'da
Göçten kalan açık bir yara ve
Soyguncular halay çekerken ganimetin başında
Doğmak, pişman olmanın yarısıdır Ortadoğu'da
Her şeyi anladım sanmanın
Dudaktan esirgediği o çelimsiz gülüş
Anne! Ne yaman yalnızız
Tek kişilik aşklar destan
vahiy dışında hiçbir bilgi yolu bize aslımızın ne olduğunu, ne yapmamız neyi yapmamamız gerektiğini, hangi sınırlarda insan kalabileceğimizi söyleyemez. bu yüzden Kur'an ve Sünnet özgürlük bilgisidir.
•ismet özel
"Hayatın bize çizdiği yol, özgürlük ve güzelliklerle dolu olabilir ama biz bu yolu yitirdik. Hırs, insanların ruhunu zehirledi; dünyayı bir nefret çemberine aldı ve hepimizi sefaletin ve savaşın içine sürükledi. Hızımızı artırdık ama bu hızın tutsağı olduk. Bolluk getiren makineleşme, bizi yoksul kıldı. Edindiğimiz bilgiler, bizi çıkarcı yaptı. Zekâmızı da katı ve acımasız... Makineleşmeden çok, insanlığa gereksinimimiz var."
Charlie Chaplin