Sultan Abdülmecid dönemi:
1850 Kasımı’nda tahttaki sultan Abdülmecid Protestanlara onların ayrı organizasyonunu bir sivil toplum kurumu olarak tanıyan ve diğer tüm dini organizasyonlara tanınan tüm hakları onlara da tanıyan bir padişah izni çıkardı.
Bu izin Protestanların kendi siyasi liderlerini seçme, iş yapma, ibadet etme, evlenme, defin ve bir dini organizasyonun tüm işlevlerini padişah koruması altında yerine getirme hakkını daimi olarak verdi. Bu, Türkiye’deki Protestanların Magna Cartasıdır ve 1850 İmparatorluk Protestan İzni olarak adlandırılır. Bu izin 1853’teki illerdeki tüm valilere ve Protestan cemaatlerin liderlerine gönderilen ve 1850 izninin kesinlikle uygulanmasını isteyen bir fermanla teyit edildi.
Sayfa 263Kitabı okudu
“Sultan Vahideddin”, “Vahdettin”, “Sultan Mehmed Han Sâdis”, “Vahid” olarak da bilinir. Abdülmecid ile Çerkes asıllı cariye Gülüstû Kadınefendi'nin oğlu, Osmanlı padişahlarının sonuncusudur. Saltanatın kaldırılması ve vatana ihanetle suçlanması üzerine İstanbul'dan kaçmış, San Remo'da ölmüş, Şam'da gömülmüştür. Mezarı
Sayfa 558 - 36- Sultan VI. Mehmet VahideddinKitabı okudu
“Sultan Mehmed Han-ı Hâmis”, “Sultan Mehmed Reşad", “Sultan Reşad” olarak da bilinir. Sultan Abdülmecid'in padişah olan dört oğlundan üçüncüsü. Annesi çok güzel Çerkes bir cariye olan Gülcemal Kadınefendi'dir (öl. 1851). İttihad ve Terakki Fırkası'nın iktidarda olduğu II. Meşrutiyet yıllarına rastlayan gölge saltanatı halk
Sayfa 542 - 35- Sultan V. Mehmed ReşadKitabı okudu
Sultan II. Mahmud'la Kafkasyalı Şapsıh Çerkes kabilesinden cariye Pertevniyal'in oğludur. Döneminde ve daha sonra halk arasında Sultan Aziz olarak ünlenmiştir. 15 yıllık saltanatında siyasal ve ekonomik buhranlar yaşanmış, Batıya açılışın getirdiği lüks ve sefahat yaygınlaşmış, padişahın Mısır'a ve Avrupa'ya yaptığı gezilerin
Sayfa 504 - 32- Sultan AbdülazizKitabı okudu
NİHAL ATSIZ'IN GÖK SULTAN'I
Tarihî şahsiyetler yalnız yaşadıkları zamanda değil, kendilerinden sonra da isimleri sıkça anılan ve tartışmalara konu olan kişilerdir. Bu anlamda yakın dönem Türk tarihinin kuşkusuz en tartışmalı isimlerinin başını çekenlerden birisi de II. Abdülhamid’dir. II. Abdülhamid’in kendi iktidarı döneminde başlayan ve günümüze dek süren bu tartışmalar
Dolmabahçe Sarayı ve İngiliz oyunları
Osmanlı tahtına geçme sırası Abdülmecide gelmişti. Şu kadarını ifade etmeliyim ki, Sultan Abdülmecid de birtakım venileşme hareketlerine imza attı. O kadar ki, “Osmanlı’ya yeni soluk getirir." korkusuyla, Batıdan (o tarihte "Batı" demek, İngiltere demektir.) borç almaya alıştırıldı. Ne var ki, bu borç şartlı verilmişti: Yatırıma dönüştürmeyecek, kendisine en görkemlisinden bir saray (Dolmabahçe Sarayı) yaptıracaktı.. Yaptırdı. Saray yapması şartıyla borç para veren İngiltere, o sırada öyle bir 'algı operasyonu' başlattı ki, halk Padişah'ından soğudu, bedduaya başladı: “Millet yarı açken kendisine altın saraylar yaptıran Padişah'ı biz istemezük!"
İngiliz planı tıkır tıkır işliyor, halk bin parçaya bölünüyordu. Sultan Abdülmecid Dönemi'nde Osmanlı, son derece büyük sarsıntılar geçiriyordu (sonraki aşamada tafsilat verilecektir). Batı dünyası, İngiltere önderliğinde her fitneyi deniyor, projesini adım adım yürürlüğe koyuyordu. Batı baskısıyla ilan etmek zorunda kaldığı “Tanzimat Fermanı" bile onu kurtaramadı.
Sayfa 17Kitabı okudu
