Eve dön...!
Bazen Bahar kitabındaki bu pasaj İsmet Özel'in o muhteşem dizelerini anımsatıyor... Hani insanın gün içinde, içinden bir şarkı gibi mırıldandığı bazı dizeler vardır... İşte bu onlardan biri :
"ama dön
Eve dön! Şarkıya dön! Kalbine dön!
Şarkıya dön! Kalbine dön! Eve dön!
Kalbine dön! Eve dön! Şarkıya dön!
Eve dönmek
kendime sarkıntılık etmekten başka nedir?"
Haldun Taner-On İkiye Bir Var hikayesinden güzel bir pasaj
Zaman geçiyor. Bizler zamanın içinde yüzdüğümüz halde zamanın geçişini değil de, o geçtikten sonra, sadece geçmiş olduğunu hissedebiliyoruz. O da şakağa düşen aklarda, alnımızdaki kırışıklıklarda, bele yapışan lumbago ağrılarında, nihayet hastalıkta, ölümde…
Ama zaman daha geçmeden, henüz geçerken, onun geçişini âdeta gözle görür gibi şuurlu ve uyanık bir şekilde hissedebildiğimiz gün, öyle geliyor ki bana, bizden habersiz geçmiş zamanın bizde yaratabileceği bütün acı sürprizleri ortadan kaldırmış olacağız.
Hayatın Anlamı
2.kısım
Anlam sorunu
Hayatın anlamı nedir?" sorusu neredeyse her sözcüğü so- runsal olan ender sorulardan biridir. Bu, son sözcük için de ge- çerlidir, çünkü dünya genelinde dini inancı olan sayısız insan için hayatın anlamı bir "ne?" değil, "kim?" sorusudur. Kendini işine adamış bir Nazi, Adolf Hitler'in
İŞTE BU MU GECENİN ANLAMI?
Sütçüler toparlanıyor,
Bir gece ölümüne.
Şu kediler,
Yada şuradaki köpekler.
İşte mahallemde bir tükenmişlik sendromu,
İşte yeni yeni kapanan pasaj...
Ben başım aşağı da sıkıntılı,
Beynim uyuşuk yorgunluktan.
Şurada kafama sıksam,
Sadece sütçüler duyar.
Küfürlerim bile artık isyankâr,
Ve artık güzel söz demiyor ağzım.
Uykum pençelendi,
Huzurum gasp edildi.
Ne güzel rahat bir ellerdeyken,
Şimdi bir evin kapısı önündeyim.
Azrail gelir inşallah,
Gelmezse muamma.
AYKUT BARIŞ ÇELİK
cemil meriç çevirisiyle sefillerden bir pasaj
Etrafında gece gündüz bir meleğin tavaf ettiği bir yıldız olmak.Sevilmekten büyük saadet olmaz. 
Cemil Meriç 
Sefiller (2 Cilt Takım)
Tutunamayanlara İlham Olan Pasaj
“dünyada hepimiz sallantılı, korkuluksuz bir köprüde yürür gibiyiz. tutunacak bir şey olmadı mı insan yuvarlanır. tramvaydaki tutamaklar gibi. uzanır tutunurlar. kimi zenginliğine tutunur, kimi müdürlüğüne, kimi işine, sanatına. çocuklarına tutunanlar vardır. herkes kendi tutmağının en iyi, en yüksek olduğuna inanır. gülünçlüğünü fark etmez. kağızman köylerinden birinde bir çift öküzüne tutunan bir adam tanıdım. öküzleri besiliydi, pırıl pırıldı. herkesin, “- veli ağa’nın öküzleri gibi öküz, yoktur”, demesini isterdi. daha gülünçleri de vardır. ben, toplumdaki değerlerin ikiyüzlülüğünü, sahteliğini, gülünçlüğünü göreli beri, gülünç olmayan tek tutamağı arıyorum: gerçek sevgiyi! bir kadın. birbirimize yeteceğimiz, benimle birlik düşünen, duyan, seven bir kadın!”
Korkular bir parça da ölüm dolu değil mi?
"Üzüncüm, dedi. Bir başka kısa mutluluğa rastgelene kadar devam ediyordu," dedi. Evin salonunda bir müddet elleri cebinde kafası öne düşmüş bir biçimde enine dolandı, durdu. Ve uzun bir ölüm uykusundan uyanmış bir iskelet gibi kafasını kaldırıp bana doğru bakarak, "Neden, ölüm bu kadar korku dolu -hiç düşündün mü?" diye sual etti. Ve ben, "Belki de iyi şeylerin sonuncusudur," şeklinde cevap verdim.
Sağlık sorunları baş gösterdiğinde asıl değerinizi anlamış olursunuz.
"Uzun süredir uğraştığım bir sağlık sorunum sonrasında anladım ki; hayatta hiçbir şeyin sıhhatli nefes alıp verebilmekten daha değerli değil imiş. Bu süreçte kim dost kim düşman bir kez daha görmüş olduk," dedi. Olivia ise; onun yatağının başında nöbetteydi. Sayılı saatleri kalmıştı.
Umut, senelerdir kışın geçmesini beklemektir, belki de sadece...
"Umudumla beraber inancımı da kaybediyorum, Olivia. Bir kış günü ayazda dağ başında kalmış gibiyim, sanki..." dedi. O sıra bahar gelmiş düzlüklerdeki her biri can parçası tabiata bakıyordu. Ve sessizliğini bozdu kadın, "Belki de bu kadar bekledikten sonra... Şu küçücük odada buluşmamıza benzeyecek diğer bazı şeylerde. Sabrın tükendi, biliyorum. Ve dayan demekte anlamsız," deyip sustu. Öteki sadece tasdikler nitelikte bir kelime ile onayladı ve "Haklısın," deyiverdi.
Aynalı Pasaj, Bonmarşe ve Altın Düğme…
Biri birine uymayan binbir huy, binbir çeşit,
bir dükkâna rastladım duvar taş, kapı kilit,
ne tatlı sözlerim açabildi ne iyi huylu şiirim,
karamela dükkânı olduğunu en sonunda öğrendim!
Şimdi yanık şekerim sert, hayat ondan da dert,
ben zaten tiryakiyim, ayrılık aşktan da berbat!
Ah karamela şekerim, aşk tatlı da insanlar berbat!
Haydar Ergülen
Aslıhan Pasajı'na uğradım bir gün...
Pierre Rey 
Para
Evvel zaman...Beyoğlu'nda Aslıhan Pasajı'ndayım. Hem kitap aradım,,, hem iki sahaf arkadaşımla sohbet etme imkânı buldum.
İlk uğradığım,,,daha önceleri de ziyaret ettiğim, dolayısıyla sahibi ile -Murat- artık tanış olduğumuz dükkândaydım...
İçeri girip aradığı kitabın sadece ismini
"O kısa, mutlu anların kirasını ödüyorum, sanki. İçimde yitik bir ezginin gayda ile çalınmış bir veda şarkısı..." dedi. Yüzünü çakmak kayalarına dönerek, "Yüreğimizi ot bile bitmeyen, çöle bile muhtaç hâle getirenler utansın!" diye ekledi. Diğeri istemsizce, "Bunda senin hiç mi suçun yok? diye sual etti. Söze ilk başlayan bu soru karşısında sessiz kaldı.