Sabitlenmiş gönderi
O kadar çok şey var ki içimde vuramıyorum dışıma. Korkularım, sevgilerim, hatalarım ve tabi ki saçmalıklarım. Bunu yazarken bile korkuyorum son olacakmış gibi sanki, halbuki son da olabilir değil mi? Bu içimdeki sesler ne kadar beni bazen ifade etmese de korkuyorum işte. Şu an bu duyguları bilinçsiz mi yaşıyorum? Sanmam. Ama bazı bilinçsizliklerim var ki onlar beni derinlemesine yoruyor işte. Ne mi onlar; yaptıklarımdan pişman yapamadıklarımdan rahatsız olmam. İsyan değil bu inanın isyan değil.
288 syf.
·
Puan vermedi
Okur Takip Önerileri
defne tekrar paylaştı.
Hakikat şu ki, asıl marifet, ders almaktır kendi yangınından.”
Sen itiyordun, kalkıyordun, omuzluyordun, bastırıyordun. Öyle kararlıydın ki bana yaşam alanı olarak yalnızca gölgeler kalıyordu.
Sayfa 67 - Sydney CartonKitabı okudu
Yalnız
Üşüdüğünün farkına vardığında, eve ses gelsin diye camı kapatamayacağın aklına geldiğinde o şarkıyı aç ve dinle.
Şüphe
Her şüphenin sonucu olumsuz mudur sizce? Bana göre değil gibi çünkü olumluluğuna inandığım fakat kanıtlayamadığım bu soru da bir şüphe. Nasıl oluyor bu iş???
Kendine tutsaklık böyle bir şey miydi? Çünkü anlayamıyorum şu hapis hayatımda nasıl oldu da bilmediğim yerlerde iz sürer oldum.
Nedendir Bilinmez
Niçin her şeyden bir facia çıkarmak, niçin hiçbir sebep, hiçbir sebep yokken bu acıyı, bu ıstırabı çekmek!..
umudu mutluluğu arayanlara...
“Bir şey daha var: küçük şeker portakalı fidanını hemen kesmeyecekler , kesildiğinde de sen çok uzaklarda olacaksın , fark etmeyeceksin bile.”
Hıçkırarak bacaklarına sarıldım.
“Bu artık bir şeye yaramaz, baba; hiçbir şeye yaramaz...”
Benimkiler gibi yaşlarla dolan gözlerine bakarak bir ölü gibi mırıldandım.
“Onu kestiler bile, baba; benim küçük şeker portakalı fidanım kesileli bir haftadan çok oluyor.”
dışı yoksul içi zengin insanlara...
“Hayır fazlası var!” diye bağırdım. Ona aldandığını söylemek ve kafa tutmak istiyordum. Bu iş onun biçare bakkal kafacığıyla sandığı gibi öyle adi ve aşağılık olmamıştı. Parayı kuşkusuz kendime alıkoyacak değildim, böyle bir şeyi düşünmemiştim. Böyle bir hareket, doğuştan namuslu kişiliğime ters düşerdi. “Peki ne yaptınız parayla?” İhtiyar, yoksul bir kadına vermiştim, üstelik son kuruşuma değin, bunu böyle bilmeliydi, işte ben böyle bir insandım ,yoksulları asla unutmazdım...
