Kadın Hakları Hayvan Hakları Bilmem Ne Hakları Zırvalığı
Kadın başarır, kadın yapar bilmem ne diyerek aslında varolmayan bir savaşa başkaldırı yapılıyor. Toplumda bir çok şeye karşı önyargı varken neden sadece bu durum bu kadar protesto ediliyor hiç düşündünüz mü?
Ben mütedeyyin bir kesimde doğup büyüdüm ve her şeyi yaptım, çevremdekiler de yaptılar. Okuduk, meslek sahibi olduk, çalışıyoruz, araba kullanıyoruz, geziyoruz, eşimiz bizi incitmiyor. Okuyamayan, mesleği olmayan, araba kullanamayan, kendini geliştirmeyen, eşinden baskı gören bir sürü erkek de biliyorum kadın da. Bu herkesin doğup büyüme yetişme tarzı ve sahip olduğu imkanlarla alakalı bir durum ve genelleme yapıp ortada başkaldıracak bir durum ya da olgu yok. Peki neden bu durum revaçta? Çünkü kafa karıştırıp, milleti manipüle edip aile yapısını bozmak için. Ben öğretmenim ve sınıfım, okulum çalıştığı ve okuduğu için annesini göremeyen, davranış bozukluğu olan çocuklarla dolu. Bence ortada protesto edilecek bir şey varsa o da yoktan protesto edilecek bir durum çıkarıp akıl bulandırılmasıdır. Ben öğrencilerime çok üzülüyorum.
Hayal ediyoruz diye kızdığını hatırlıyorum ortaokuldayken öğretmenlerimden birinin. Peki öğretmenim bu yazarlar, bu şairler hayal etmeyip nasıl kurdular sanıyorsunuz bu kurgu dünyalarını? Siz kitap okuyor musunuz bayım? Nasıl bir zihniniz var?
Poyraz Karayel
“Anneleri hep kadınlardan seçiyorlar, ne ilginç. Size annemi hiç anlatmadım mesela. Pek konuşmazdı ama saçları ıhlamur kokardı. Pek kitap okumazdı ama harika çamaşır asardı. Annem gidince kalbime iyi bakamadım, erken kurudu Albay'ım.
Kalbimde bir sızı, bilincimde bir çatlak, zihnimde bir uyuşma… Aşık olduğum ilk kadın coğrafya öğretmenim.
Öğretmen soruyor çocuğa:
Canlılar kaça ayrılır?
Dörde ayrılır öğretmenim, diyor çocuk..
Bana yanlış gibi geldi ama say bakalım...
Bitkiler, Hayvanlar, İnsanlar, Çocuklar..
Çocuklar da insan değil mi oğlum?
Haklısınız, o zaman canlılar üçe ayrılır öğretmenim...
Peki, şimdi yeniden say bakalım...
Bitkiler, Hayvanlar ve Çocuklar.
Oğlum insanlara ne oldu?
Düşünebilenleri hep çocuk kaldılar,
düşünemeyenleri de hayvanlaştılar öğretmenim..."
Öğretirken öğrenmek.. /
(Öğrencilerin de öğretecekleri vardır öğretmenlerine)
Öğretmeni soruyor çocuğa:
- Canlılar kaça ayrılır?
- Dörde ayrılır öğretmenim “ diyor çocuk..
- Bana yanlış gibi geldi ama say bakalım...
- Bitkiler, Hayvanlar, İnsanlar, Çocuklar...
- Çocuklar da insan değil mi oğlum?
- Haklısınız, o zaman canlılar üçe ayrılır öğretmenim...
- Peki, şimdi yeniden say bakalım...
.
- Bitkiler, Hayvanlar ve Çocuklar...
- Oğlum insanlara ne oldu?
- Düşünebilenleri hep çocuk kaldılar, düşünemeyenleri de hayvanlaştılar öğretmenim .
Zeze'nin şair olma sevdası ve şair kıyafeti..
"Ben de büyüyünce bilgili olmak, şair olmak ve papyon takmak istiyorum. Bir gün papyonlu bir resim çektireceğim."
"Neden papyon?"
"Çünkü papyonsuz şair olmaz. Edmundo Dayının bana gösterdiği dergideki şairlerin hepsi papyonlu." s.16
----------------------------------------------
Çok acıyordum ona. Annem hemen hemen
Neden mi bu ileti?
Hayatınızda sizi, hayatınızı çok etkileyen bir öğretmeniniz oldu mu? Ya da herhangi biri? Neden mi bunu soruyorum?
Baştan anlatayım. Ben burada böyle paylaşımları pek yapmıyorum normalde. Ama bugün paylaşmak istedim. Bugün mezun olduğum liseye zümre başkanı olduğum için toplantıya gittim. 16 yıldır görmediğim okulumu bugün zümre başkanı sıfatıyla gelerek gördüm. Öyle duygulandım, öyle mutlu oldum ki…
Peki sizi, hayatınızı etkileyen kişiyi neden sordum? Ben edebiyat öğretmeni olmaya lisedeki edebiyat öğretmenim sayesinde kesin karar vermiştim. Ve tek isteğim onun gibi bir edebiyat öğretmeni olmaktı. Bana yol gösteren, bana beni hatırlatan, hayatıma dokunan öğretmenim sayesinde.
Bugün toplantı için gittiğim okulumun bahçesinde , sınıflarında dolaşırken o günleri hatırlayıp duygulandım. Ve toplantı için sınıfa geçtikten beş dakika sonra o öğretmenimi karşımda gördüm. Ben onu görmeyi diliyordum, onu görmeyi umuyordum ama o beni görmeyi hiç beklemiyordu. Onun o mutlu şaşkınlığı, benim onun karşısına hem de deneyimli bir öğretmen olarak çıkmış olmamın gururu ile 16 yıl sonra karşılaşmış olduk. Onunla geçmişi yadettiğim o yarım saat, görüşmediğimiz yıllar içinde yaptıklarımızı birbirimizle paylaşmamız ve okuluma, dersimi dinlemek için geleceğinin sözünü alarak ayrılmamız öyle güzeldi ki…
Yani sevgili arkadaşlar, arada hayatta böyle güzellikler oluyor, önemli olan bu güzellikleri yaşarken o mutluluğu en sonuna kadar hissetmek. Hayat her şeye rağmen güzel… Çoğunlukla zor olsa da güzel:)