Sadece 5 Dk'nı ayırıp okur musun ?
Hep kendimden bahsederken güzel anılarımı yazardım.İşte kötü bir anım ~
Büyük ihtimalle yazarken ağlayacağım.
Başlıyoruz ~~
Ben daha minicik , miniminnacık bir kızken, ailesine düşkün biriydim.Tahmin edebiliyorsunuzdur zaten...
Bir gün sabah erkenden uyandırdı annem beni, daha uykum vardı niye uyandırmıştı ki beni ?Üstümü giyindiriyor..bu etek
Tamirci Çırağı
On yedi yaşında hayalleri ve umutları elinden alınan bir çocuktum. Mutsuzdum. "Mutsuzluğumun sebebi ne olabilir?" diye sürekli düşünüyordum. Liseye başladığım yıl, birçok Türk babasının oğullarını okula motive etme amaçlı söylediği, "Okumazsan seni sanayiye veririm" sözünü babam da beni motive etmek amacıyla söylemişti. Genelde
"Öğretmeni soruyor çocuğa:
-Canlılar kaça ayrılır?
-Dörde ayrılır öğretmenim" diyor çocuk.
-Bana yanlış gibi geldi ama say bakalım.
-Bitkiler, hayvanlar, insanlar, çocuklar
-Çocuklar da insan değil mi oğlum?
-Haklısınız, o zaman canlılar üçe ayrılır öğretmenim...
-Peki şimdi yeniden say bakalım...
-Bitkiler, hayvanlar ve çocuklar...
-Oğlum insanlara ne oldu?
-Düşünebilenlenleri hep çocuk kaldılar, düşünemeyenleri de hayvanlaştılar öğretmenim.
~Alıntı~
Neden mi bu ileti?
Hayatınızda sizi, hayatınızı çok etkileyen bir öğretmeniniz oldu mu? Ya da herhangi biri? Neden mi bunu soruyorum?
Baştan anlatayım. Ben burada böyle paylaşımları pek yapmıyorum normalde. Ama bugün paylaşmak istedim. Bugün mezun olduğum liseye zümre başkanı olduğum için toplantıya gittim. 16 yıldır görmediğim okulumu bugün zümre başkanı sıfatıyla gelerek gördüm. Öyle duygulandım, öyle mutlu oldum ki…
Peki sizi, hayatınızı etkileyen kişiyi neden sordum? Ben edebiyat öğretmeni olmaya lisedeki edebiyat öğretmenim sayesinde kesin karar vermiştim. Ve tek isteğim onun gibi bir edebiyat öğretmeni olmaktı. Bana yol gösteren, bana beni hatırlatan, hayatıma dokunan öğretmenim sayesinde.
Bugün toplantı için gittiğim okulumun bahçesinde , sınıflarında dolaşırken o günleri hatırlayıp duygulandım. Ve toplantı için sınıfa geçtikten beş dakika sonra o öğretmenimi karşımda gördüm. Ben onu görmeyi diliyordum, onu görmeyi umuyordum ama o beni görmeyi hiç beklemiyordu. Onun o mutlu şaşkınlığı, benim onun karşısına hem de deneyimli bir öğretmen olarak çıkmış olmamın gururu ile 16 yıl sonra karşılaşmış olduk. Onunla geçmişi yadettiğim o yarım saat, görüşmediğimiz yıllar içinde yaptıklarımızı birbirimizle paylaşmamız ve okuluma, dersimi dinlemek için geleceğinin sözünü alarak ayrılmamız öyle güzeldi ki…
Yani sevgili arkadaşlar, arada hayatta böyle güzellikler oluyor, önemli olan bu güzellikleri yaşarken o mutluluğu en sonuna kadar hissetmek. Hayat her şeye rağmen güzel… Çoğunlukla zor olsa da güzel:)
Öğretmeni soruyor çocuğa:
- Canlılar kaça ayrılır?
- Dörde ayrılır öğretmenim " diyor çocuk..
- Bana yanlış gibi geldi ama say bakalım. -Bitkiler, Hayvanlar, İnsanlar,Çocuklar.
- Çocuklar da insan değil mi oğlum?
- Haklısınız, o zaman canlılar üçe ayrılır -Peki,şimdi yeniden say bakalım.
- Bitkiler, Hayvanlar ve Çocuklar...
-Oğlum insanlara ne oldu?
- Düşünebilenleri hep çocuk kaldılar, düşünemeyenleri de hayvanlaştılar
öğretmenim...
Evet, çok konuşma.!
“Çevremdeki her şeyin sıradanlaşmaya başladığını fark ettiğimde büyüdüğümü anladım. Çocukken her şey farklı gelirdi bana. Ota, boka, çiçeğe, uçağa, babamın çakmağına, kerpiç evimizin toprak damına... Her şeye şaşırır, hayretle bakar, bitmeyen sorularla etrafımda kim varsa bunaltırdım. Allah babamdan da mı büyük diye sormuştum bir keresinde dayıma,