Delirmek Mi Akıllılık Mı?
Ben delirdim,evet.Siz nasılsınız peki akıllılar? Bu delirmiş düzenin içinde hangi akla hizmet ediyorsunuz? Duygularınızı dökme yolları bir bir kapanıyorken aklınızın yolu bir mi hala? Onca şiddetin,vicdana ihanetin ortasında akıllı uslu durabiliyorsanız bravo size! Çizginin diğer yanından sesleniyorum: "Su çok güzel gelsenize!" Aslında ince bir çizgi bu.Normalle anormali ayıranlar normal miydi acaba? Sahi,neydi bu normal?
Sistemli hayatlara uyamayanlar,ortalamaya razı kalamayanlar,tek tip Kalabalığa yabancılaşanlar mı "Anormal"? Gözünüz korkmasın ama deliliğe siz de o kadar yabancı olamazsınız bence...
Sayfa 63 - DelilikKitabı okudu
BİR YANIM; ATEŞİ DİNMEYEN CEHENNEM GİBİ,
ÖTEKİ YANIM YAĞMURA KÜSKÜN TOPRAK GİBİ!..
PEKİ, SIZ NASILSINIZ?
4 NİSAN 1953
— Alo Dumlu.
— Evet, Dumlu.
— Ben Üsteğmen Suat Tezcan.
— Evet, efendim ben Selami.
— Selami nasılsınız, biz geldik, şimdi bana durumu anlat.
— Efendim dizellerden yara aldık, manevra dairesinde yangın çıktı, bataryayı sıfıra alarak kıç torpido dairesine geçtik, şimdi manevra dairesi su ile dolu.
— Kaç kişisiniz orada?
— 22 kişiyiz.
—
ÖNCE İMTİHANA GİRİN!
Fâtih Sultan Mehmed Han, fethettiği beldeleri kendi hâline bırakmayarak, îmârına çalışmıştır. İstanbul’un fethinden sonra da burada, Fâtih Câmii ile birlikte yapımı tamamlanan, meşhur Sahn-ı Semân Medreselerini kurmuştur (1470).
Fâtih Sultan Mehmed Han, medresede kendisine de bir oda ayrılmasını istedi. Fakat müderrisler:
“Siz padişahsınız! Ne talebe-i ulûm ne de hâcegân sınıfına dâhilsiniz. O hâlde medresede bir odaya sahip olamazsınız!” dediler.
Fâtih Sultan Mehmed Han da bu cevaba karşı şunu sordu:
“Peki, burada bir odam olması için ne yapmam lâzım?” Müderrisler cevap verdi:
“Bunun için önce imtihana girmelisiniz. Ancak imtihanı kazandıktan sonra ilim ocağında bu şekilde makamınız olur.” dediler.
Fâtih Sultan Mehmed Han, bunun üzerine müderrislerin dediği gibi imtihana girdi ve imtihanı kazandıktan sonra Sahn-ı Semân’da bir oda sahibi olabildi.
Umut
Umut etmek öyle kuvvetli bir duygu ki insan en umutsuz olduğu anda bile yine ona sığınıyor. Gitmek için adım atan biri, kal diyen biri çıksın istiyor, susmaya yemin etmiş biri, konuşsun diye ikna edilmek istiyor, nefret besleyen içten içe sevgi bekliyor. Yaşamından vazgeçmeye hazır biri bile yaşamak için ikna edilecek bir söz bir işaret kimbilir belki bir dokunuş bekliyor yani umut öyle bir şey ki insan umutsuzluğun içinde umudu arıyor. Şanlılar buluyor bulanlar yaşıyor, bulamayanlar sadece nefes alıyor. Peki siz hangi gruba dahilsiniz yaşayan mı nefes alan mı?
G.M.K