Deniz hükmedilmeyi sevmez
Kendinden şüphe duymak. Çaresizlik. Suçluluk. Utanç. Kendimize zarar vermenin... ve bu dünyada bir yerimizin olmadığına kendimizi ikna etmenin o kadar çok yolu var ki. Bu yalnız ruhlara burada bile, sonsuz karanlığın sınırında, hâlâ bir umut olduğunu göstermeye çalışıyorum. Seni ve Nico' yu da buraya getiren bu değil mi?"
Sayfa 259Kitabı okuyor
hey baksana!
percy jackson yardıma koşmuş
ona her şeyi ben öğrettim
Sayfa 358 - haikuKitabı okudu
ufacik tefecik ya
percy irkildi. "hafıza boşluklarında nefret ederim. geçen yıl, hera sağ olsun, bütün sömestr boşa gitti."
"ha evet." percy jackson'ın neden bahsettiğini tam hatırlayamadım. gaia ile savaş sırasında çoğunlukla kendi muhteşem istismarlarıma yoğunlaşmıştım. sanırım percy ve arkadaşları da ufak tefek zorluklar atlatmışlardı.
Sayfa 42 - apollonKitabı okudu
cok sever seni bayilir
percy jackson'ın beni ne kadar çok sevdiğini bilmesem, zaten kırık burnuma bir yumruk indirmeye hazır olduğuna yemin edebilirdim.
Sayfa 35 - apollonKitabı okudu
babam boyle pasta yapmayi nereden ogrendi?
madison bulvarı'nda yorgun argın yürürken zihnim sorularla kaynıyordu: zeus niye bana kışlık palto vermemişti? percy jackson niye şehrin bu kadar dışında yaşıyordu? yolda yürüyenler niye bana bakıp duruyordu?
Sayfa 26 - apollonKitabı okudu
Neden; Will'i güldürmek neden bir zafer gibi hissettiriyordu?
Sayfa 11Kitabı okudu
Nico önce buna cevap vermedi. "Bence, kendi yaşadıklarımdan sonra" dedi nihayet, " senin için söyleyebileceğim en iyi şey sonsuza dek tek bir şey olmadığımız. Hayatımızın herhangi bir noktasında değişebiliriz. Başkalarının atadığı etiketlere hapsolmak zorunda değiliz. Tanrılar aşkına, kendimize verdiğimiz etiketlere bile takılı kalmak zorunda değiliz... ve yarın benliğinle ilgili daha iyi bir hissiyatın da olabilir.
Sayfa 427Kitabı okudu
"Sana bir defasında bir şey söylemiştim, Nico." Hades şapkasını aldı ve yağlı saçlarının üstüne yerleştirdi. "Sonunda mutluluğu bulmak için çabalayan çocuklardan oluşan bir mirasın istisnası olursun umarım."
Sayfa 411Kitabı okudu
Nico, Hades'in çocuğu olarak doğmuş olabilirdi. Anlatılamaz miktarda acı ve üzüntü çekmiş de olabilirdi. Karanlıktayken evindeydi.
Ancak bu, onun alternatifi seçemeyeceği anlamına gelmiyordu.
...
Hayatın en karanlık anlarında bile, hala... ışık vardı.
Persephone'nin bahçesindeki bitkiler gibi. Menoitios'un Geryon'a olan aşkı gibi. Trogloditlerin hünerleri ve sadakatleri gibi.
Ve Nico Di Angelo'dan daha parlak başka bir ışık yoktu.
Sayfa 384Kitabı okudu
Ama Nico'yla birlikte hayattaydı. Tek tesellisi yalnız olmamasıydı.
Nico'su vardı.
Ve birlikte düştüler.
...
Ve ardından Will'in duymasını umduğu sözleri söyledi.
İki kelime.
Bir umut vaadi.
Sözcükler Will'in kulağında sızladı.
Kalbini yaktı.
"Seni seviyorum."
Ve düştüler.
Sayfa 273Kitabı okudu
"Yaşam, ölülerin dünyasında bile tutunacak bir dal bulur."
Bu, Will'in aklında bir ışık yakıverdi. "Senin gibi yani."
Sayfa 221Kitabı okudu
"Percy büyük bir ailenin parçası" dedi Sally. "Sen ve Will gibi dostları var ve dünyanın her yerinde daha nice arkadaşı. Ve hepiniz sevdiğiniz insanları kurtarmak için elinizden gelen her şeyi yapmaya hazırsınız. Bir anne daha ne isteyebilir ki?"
Sayfa 75Kitabı okudu
"Gözüm üstünde Percy Jackson," dedi Tantalus. "Kampımda sorun istemiyorum."
"Kampınız zaten sorunlu... efendim."
Doğan Çocuk
"Seni bir su perisine dönüştürdüm. Senin büyük-büyükbaban Okeanus'tu. Büyükbabansa bir nehir tanrısıdıydı. Sen her zaman kısmen bir su ruhuydun. Ve artık özün,bu vadinin nehirleriyle birleşti. Bütün ölümlülerden çok daha uzun yaşayacaksın. Her zaman huzurlu ve sağlıklı olacaksın. Bu vadi canlandıkça,sen de canlanacaksın. Elveda,Kirene. Bütün hatıralar için teşekkürler."
