korktuğumuz zaman analiz etme ve düşünme becerimizi kaybediyoruz. korkumuz bizi felç ediyor.
ayrıca, tüm diktatörlerin motivasyonu bilinçaltlarındaki bu korkudur.
halkın yarısının cahil olduğu bir ülkede insanları marks’ın etrafında toplayamazsın. onları bir araya getirecek tek şey milliyetçilik kavramı veya din ahlakıdır...
Sadece yaşadığımız talihsizlikler tahammül edilebilir olduğu sürece kendimiz için üzülebiliriz.
Tahammül sınırını aşınca, katlanılmaz olana katlanabilmek için halimize güleriz...
Şimdi sokaklara savaşta şehit düşenlerin adlarını veriyorlar. Ailelerine geride kalan tek şey bu. Sokak isimleri. Artık Tahran’da yürümek bir mezarlıkta gezinmeye benziyor.
Persepolis (2007)