Kübo
@pikapikachuu
Manisa
14 Eylül 1996
5 okur puanı
Mart 2018 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
eski halinin çok uzağında olduğunu biliyordu, ama buna rağmen aklının düşünemeyecek kadar bulanık olmasına da öfkeleniyordu. kötü bir şey yapmış ya da doğuştan kötüymüş gibi kendinden nefret ediyordu. içindeki iyi olan her şeyi yitip gitmişti. ne tutkusu ne de bu tutkuyu güdüleyen canlılığı kalmıştı. bir ölüydü sanki. ruhu ölmüştü. bir hayvandı, işe koşulan bir hayvan. yeşil yapraklardan süzülen gün ışığında güzel hiçbir yan bulamıyordu. mavi gökyüzü de eskiden olduğu gibi, gün yüzüne çıkarılma arzusuyla titreyen kozmik derinlik ile ilgili hiçbir şey fısıldamıyordu. artık hayat bunun için katlanılamayacak kadar sönük ve mânasızdı; en kötüsü de ağzında buruk bir tat bırakmasıydı. iç dünyasını yansıtan aynanın üzerine siyah bir örtü çekilmişti, düşe gelince; tek bir ışığın dahi girmediği hastalıklı bir odada yatıyordu.
Sayfa 195Kitabı okuyor
çünkü ıstırap çeken ruhunun onu düşünecek kadar bile zamanı yoktu.
Sayfa 191Kitabı okuyor
burada duramazsın. devam etmelisin. sonsuza kadar devam etmeye mecbursun, bunu biliyorsun.
Sayfa 177Kitabı okuyor
Okur Takip Önerileri
sen çamurun içinden böyle çıktın işte. gözlerini muhteşem bir parlaklığın içinde yıkadın, omuzlarını yıldızlara verdin, hayat ne yapıyorsa sen de onu yaptın, içindeki maymunu ve kaplanı öldürdün ve en büyük güçlerden en büyük mirası aldın.
Sayfa 177Kitabı okuyor
söyleyecek çok şeyim varmış. ama bunlar devasa şeyler. gerçekten içimdekileri anlatacak bir yol bulamıyorum. sanırım, bazen tüm kainat, tüm hayat, her şey içimde yer etmiş, haykırarak onları anlatmamı istiyorlar. bunun ne kadar büyük olduğunu hissediyorum, ama konuşmak istediğim zaman küçük bir çocuk gibi kekeliyorum. duyguları ve heyecanları, konuşarak ya da yazarak ifade etmek zor iş. yüce bir iş. bakın, yüzümü otların arasına gömüyorum, burun deliklerime çektiğim nefes bile içimi binlerce düşünce ve hayalle ürpertiyor. çektiğim nefes, evrenin nefesi. şarkı söyleyip kahkaha atmayı iyi bilirim; başarıyı ve acıyı, savaşı ve ölümü. otların kokusu da beynimde birçok düşü canlandırıyor. bunları size ve tüm dünyaya anlatmak isterdim. ama nasıl anlatabilirim? dilim bağlı sanki. biraz önce otların beni nasıl etkilediğini betimlemeye çalıştım. ama başaramadım. acemi bir konuşmayla biraz ima etmekle yetindim yalnızca. kelimelerim bana bile karmaşık geliyor. buna rağmen, anlatabilme arzusuyla dolup taşıyorum. ah ki ne ah...
Sayfa 155Kitabı okuyor