Eylemleri sözlerinden oluşan değil,
Sözleri eylemlerden oluşan insanlara güvenin.
Platon'un Şölen yapıtında her iki aşk da insan için birer denek taşıdır. Bazı insan- lar aşkın birini, diğerleri de öbürünü anlıyorlar. Yalnızca platonik olmayan aşkı anlayanların dramdan bahsetmeleri de gereksiz. Böyle bir aşkta dram olması mümkün değildir. 'Verdiğiniz zevk için size sonsuz müteşekkirim.' İşte bütün dram bu. Platonik aşkta ise zaten dram olamaz çünkü bu aşkta her şey açık ve saftır, çünkü..."
Biz şöyle bir kanun koymuşuz ortaya: İnsan kendini birine kul köle ederken,
onunla daha üstün bir bilgiye, daha üstün bir erdeme ulaşacağına inanıyorsa hiçbir küçülme yoktur.
Düşkün bir insanın arzularına çirkince kapılmak ne kadar kötüyse, değerli bir insana kendini güzel bir şekilde vermek o kadar iyidir. Düşkün dediğimiz; orta malı sevgiye düşen, candan çok bedeni seven adamdır. Bu sevgi uzun sürmez, çünkü sevilen şey sürekli değildir. Asıl sevdiği şey, sevgilinin bedeni bir çiçek gibi solar solmaz, sözler, antlarla birlikte sevgi de uçar gider. Bir insanı, içi güzel diye sevense ömür boyu sever, çünkü sürekli bir şeye bağlanmıştır.
Kullarının büyük düşüncelere yükselmeleri baştakilerin işine gelir mi?
Orta malı Aphrodite'e bağlanan insanın kendisi de orta malıdır, her işini rastgele yapar; bu sevgi aşağılık kişilerin sevgisidir. Bu türlüleri kadınları da delikanlılar
kadar severler, sonra da sevdiklerinin bedenlerini canlarından çok severler, üstelik de sevdiklerini çoğu zaman aptallar arasından seçerler, çünkü istedikleri arzularını
sonuna kadar götürmektir; bu işin güzelliğine, çirkinliğine bakmazlar. İşi tesadüfe bırakırlar, güzel de olabilir, çirkin de.