Uyuyamadığım gecelerin sabahında Gözaltlarımdan mor çocuklar doğardı
Mor çocuklarıma ninni söylerdi sabah ezanları
Fırtına ters çevrilen şemsiyelere benzerdi Duaya açılan avuçlarım Avuçlarıma kar yağardı Kimi zaman tipi...
Kaç kere avuçlarımda mahsur kaldım.
Birkaç kış geçti Pollyanna Ben hep mahzun kaldım...
Didem Madak
Uyuyamadığım gecelerin sabahında
Gözaltlarımdan mor çocuklar doğardı
Mor çocuklarıma ninni söylerdi sabah ezanları
Fırtına ters çevrilen şemsiyelere benzerdi
Duaya açılan avuçlarım
Avuçlarıma kar yağardı
Kimi zaman tipi…
Kaç kere avuçlarımda mahsur kaldım.
Birkaç kış geçti Pollyanna
Ben hep mahzun kaldım.
-Didem Madak
Kötü şeylerin iyi yönlerini bulmaktan öte kötü yaşantılar geçirsek bile bunların bizi sürükleyeceği yeri görmeden kendimizi tüketmemek gerektiği ve bu süreci deneyimlerken yaşamın nasıl da bazı şeyleri yoluna koymak için hamleler yaptığını görmenin yararlı olduğu inancındayım. İyi yönünü bul demek çok basit düşüyor sanki… Ancak kaderin planını aceleci olmadan görmek istemek daha yüce duruyor.
Anneciğimin kolları arasında bana okuttuğu, okuduğum ilk kitap...
Şimdi, şuan, bu zamana kadar yaşadıklarımla, bu yaşımla, yeni yaşıma bir aydan az kala... tektardan..🔖🕯️🕊️🖇️
Uyumadığım gecelerin sabahında,
Göz altlarımdan mor çocuklar doğardı.
Mor çocuklarıma ninni söylerdi sabah ezanları.
Fırtınada ters çevrilen şemsiyelere benzerdi,
Duaya açılan avuçlarım.
Avuçlarıma kar yağardı,
Kimi zaman tipi.
Kaç kere avuçlarımda mahsur kaldım.
Birkaç kış geçti Pollyanna,
Ben hep mahzun kaldım.🤍