Yunan felsefesinde, ruh, zihin, soluk, nefes, tin ve hayat anlamına gelen terim.
Buna göre, terim başlangıçta canlılığı, canlı olma halini ve daha sonra da hayat ilkesini, şeylerdeki canlıliğın kaynağı olan gücü göstermiştir. Presokratiklerde hareket ilkesini ve hayatiyet kaynağını ifade eden psııklıe, Pythagorasçı düşüncede fazladan dini bir anlam kazanmış, ölümsüzlük inancı çerçevesi içinde, onun insandaki, bedenin ölümünden sonra yaşamaya devam eden tanrısal parça olduğu belirtilmiştir. Psukhe Sokrates'ten başlayarak da, bilincin ve ahlaki kişiliğin bulunduğu yeri tanımlamaya başlamıştır.
Sayfa 1391 - F. M. Cornford, Before aııd After Socrates, Cambridge, 1 965; E. Peter, Grek Felsefesi terimleri Sözlüğü (çev. H. Hünler), İstanbul, 2005.