Meryem elleri dizlerinin arasında kanepede yattı,camın önünde girdap gibi dönen ,çevrilen tipiyi seyretti.Aklına Nana'nın bir keresinde söylediği şey geldi;her bir kar tanesinin , dünyanın bir yerinde haksızlığa uğrayan bir kadının ağzından dökülen bir ah olduğunu.Bütün bu iç geçirmeler gökyüzüne yükseliyor,bulutlar halinde toplanıyor , sonra minicik parçalara bölünüp sessizce aşağıya, insanların üstüne yağıyordu.
Bizim gibi kadınların neler çektiğinin göstergesi,demişti.Başımıza gelen her şeye nasıl sessizce katlandığımızın.
(Bu sözler en çok etkilendiklerimden hikaye içinde hikaye ama ustaca güzel tavsiye ederim...)
