Açıkçası bu okuduğum ilk oyun kitabıydı. Olaylar, diyaloglar bence akıcı bir şekilde anlatılmış fakat kişilerde biraz zorlandım ben. Kim kimdi gibisinden çok kez geriye dönüp baktım. Bu belki isimlerden ötürü olabilir, tam bilemedim. Ama okumak isteyenler için tavsiye ederim açıkçası. Bir oturuşta bitirilebilecek türden bir kitaptı bence.
Kısa olmasının yanında etkileyici bir kitaptı diyebilirim. Arka kapağında Sergey Naidyonov'un Çehov'a yazdığı bir mektupta şu cümleleri yazdığı yazmakta: "Oyunu izledikten sonra birden yaşama, yazma, daha çok çalışma isteğine kapıldım... oysa oyun acı ve kederle doluydu. Tuhaf, iyimser... teskin edici bir acı." Belki de kitap için yapılacak en güzel yorumlardan biri de bu. Oyun acı ve kederle dolu fakat insana umut ve yaşama sevinci veriyor.
Sevgili dostlar "Neden, neden daha yaşam yolunun başlangıcında can sıkıcı, renksiz, silik, tembel, duymaz, yararsız, mutsuz kişiler olup çıkıyoruz bizler." Oysa yaşamda daha okuyacak çok kitap, gezecek çokça yer ve yaşamaya değer çokça güzel olay var. Sevgiyle, umutla, neşeyle ve sevdiklerinizle olun!