nur
@r_nur
mutlu ölüm
19 kütüphaneci puanı
2289 okur puanı
Mayıs 2020 tarihinde katıldı
Sabitlenmiş gönderi
Bir karga bir kediyi öldüresiye bir oyuna davet ediyordu.
Hep böyle mi bu?
Bir şeyden kaçıyorum bir şeyden, kendimi bulamıyorum dönüp gelip kendime yerleşemiyorum, kendimi bir yer edinemiyorum, kendime bir yer…
Kafatasımın içini, bir küçük huzur adına
aynalarla kaplattım, ölü ben’im kendini izlesin her yandan, o tuhaf sır içinden!
Paniğini kukla yapmış hasta bir çocuğum ben.
Oyuncağı panik olan sayın yalnızlık kendi kendine nasıl da eğlenir.
Niye izin vermiyorsun yoluna kuş konmasına
niye izin vermiyorum yoluma kuş konmasına
niye kimseler izin vermez yollarıma kuş konmasına?
“Öyle güzelsin ki kuş koysunlar yoluna” bir çocuk demiş.“
80 syf.
·
Puan vermedi
·
1 saatte okudu
elbette gül bahçeleri gömülü kalbimizde. paslanmış beşiklere yaslanıp açan inatçı güllerden bir neşe.
acı olan ışığın ölümüdür insanda.
karanlığa yenilen insanın gölgelere alışmasıdır.