Ser-azad
@rabiacettiin
Yol düşüncesi çeker insanı...
İstanbul
49 okur puanı
Ocak 2019 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
SONRALARI
benim de ölümüm gelip çatacak bir gün
ışık dalgalarıyla parıldayan bir baharda
uzak ve dumanlı bir kışta
ya da feryat figandan arınmış bir hazanda
benim de ölümüm gelip çatacak bir gün
bu acı tatlı günlerin birinde
diğer günler gibi bomboş bir günde
dünlerin ve bugünlerin gölgesinde
Sayfa 185Kitabı okudu
ve siz ey ortalığı vâveylaya veren kuşlar, özgürsünüz.
Bir kitap okudu
312 syf.
·
Puan vermedi
·
294 günde okudu
Okur Takip Önerileri
KUŞ ÖLÜMLÜDÜR
içim sıkılıyor
içim sıkılıyor
avluya çıkıyorum ve parmaklarımı
gecenin gergin teninde gezdiriyorum
hiç ışık yok
hiç ışık yok
kimse güneşle tanıştırmayacak beni
kimse serçelerin şölenine
götürmeyecek beni
uçmayı anımsa
kuş ölümlüdür.
yüreğini yitirmiş bu zamandan korkuyorum ben
bunca elin boşunalığını düşünmekten
bunca yüzün yabancılaşmasından
korkuyorum
hüzünlü, küçük bir peri tanıyorum ben
okyanusta yaşayan
ve yüreğini ahşap neyinde
usul usul çalan
hüzünlü, küçük bir peri
geceleri bir buseyle ölen
gün ağarırken bir buseyle yeniden doğacak olan
ellerimi bahçeye dikiyorum
yeşereceğim biliyorum, biliyorum, biliyorum
ve kırlangıçlar mürekkepli parmaklarımın arasına yumurtlayacaklar
ah!
bana düşen budur
bana düşen budur
bana düşen
bir perdenin asılışının benden aldığı gökyüzüdür
bana düşen terk edilmiş bir merdivenden inmek
ve yalnızlık içinde çürüyen bir şeye ulaşmaktır
bana düşen hatıralar bahçesinde hüzünle dolaşmaktır
ve "ellerini seviyorum"
diyen sesin kederinde ölmektir
tüm varlığım karanlık bir âyettir benim
seni
kendinde tekrarlayarak
yeşermenin ve çiceklenmenin sonsuz gündoğumuna götürecek.
ben bu âyette senin için âh çektim, âh!
ben bu âyetle
ağaçla ve suyla ve ateşle birleştirdim seni
acaba zamanı gelmedi mi
bu küçük pencerenin ardına kadar açıl açıl açılmasının
ve gökyüzünün yağmasının
ve bir adamın kendi cenazesinde gözyaşı dökerek namaz kılmasının?
yazık
ölüyüm ben
ve gece hâlâ
o anlamsız gecenin devamı sanki
haklısınız
ben ölümümden sonra
aynaya bakmaya yeltenmedim hiç
ve o kadar ölüyüm ki
ölümden başka hiçbir şey
kanıtlayamaz varlığımı
bir sey söylemeli
bir şey söylemeli
tan vakti, titreşen anlarda
ki evren, buluğa erme hissiyle
birden birleşiverir belirsiz bir şeyle
yürekten istiyorum
bir isyana kapılmayı
yürekten istiyorum
o koca buluttan yağmayı
yürekten istiyorum
hayır, hayır, hayır, hayır demeyi
ölülerin bakışları gibi sabit bakışlarla
bir sigara dumanına dalıp gidilebilirdi saatler boyu.
dalıp gidilebilirdi bir fincanın şekline
halıdaki solmuş çiçeğe
duvardaki hayali çizgiye
normal insanlar, bu kadar kötü hissetmeyi hayal bile edemediklerini, muhtemelen ölmek isteyeceklerini söylerlerdi. bunun ölmek istemekle alakalı olmadığını açıklamaya çalışmadım. daha çok yaşamıyor olman gerektiğini düşünmekle, yorgunluğu iliklerinde hissetmekle ve bu yorgunlukla gelen aşırı derecede korkuyla bir ilgisi vardı. yaşamanın doğal olmayan gerçeğiyse önünde sonunda bir şeyleri onarmak zorunda olmaktı.
yok olma korkusuna öylesine bulaşmıştır ki
kederli aşkım
titrer bütün hayatım.
sana baktığımda,
bir pencereden
yaprak dolu tek ağacıma
güzün sarı sıcağında bakar gibiyim.
suyun bulanık akışında
bir surete dalar gibiyim
gece ve gündüz
gece ve gündüz
gece ve gündüz
Sayfa 201Kitabı okudu