Radovan Pavlovski
Sanatçı olmak, sınırlara karşı çıkmaktır.
Ölürsem
Mecazlar sedyesinde
Taşıyın beni
Hiçbir yerde indirmeyin
Bir deniz sahilinden çıkıp yola
Öbür deniz sahilinde
Dinlendirin beni
Ağlasın aramızdaki uzaklık
Ölürsem
Gözlerimi kapamayın
Körolası önemsizliklere rağmen
Devam edin sevgiye
Ölürsem
Ölümü doğduğum yere götürmeyin
Dünyanın gözbebeğine
Gömün beni.
Korkuyorum geceden
gündüzden daha da çok
Kimseye göstermeden kendini
önce benim içimden geçer bahar
Ne biçim kılıçsın sen böyle
kendi kendini dövemedikten sonra
...
Göl Ülkesi / Şiirler
Ölürsem
mecazlardan yapılan tabutta
taşıyın beni
Ama ne olur
unutmayın bir deniz kıyısında
ötelerde bırakın
ağlasın ıraklıklar
Ölürsem
kapamayın gözlerimi
sevmeyi bilirim ben
karanlıkların kör gözlerinde
Ölürsem
cesedimi köyüme götürmeyin
dünyanın gözbebeğine gömün beni
Göl Ülkesi / Şiirler
Radovan Pavlovski
" Karanlık yağmurlar gibi dağılmışlar sıcaklarda.
Ne dua edecek kiliseleri var
Ne de savaş duyuracak devletleri
Başkaları için kılıç yaptılar
Kendilerine salt yalnızlık türküleri söylediler
İçlerinden en iyi türkü söyleyeni seçtiler padişah kendilerine."
Radovan Pavlovski
Sayfa 139 - İletişim yayınevi
Radovan Pavlovski'yle İstanbul'u Gezerken, Yerebatan Sarayı'nda söylediği bir sözü unutamıyorum: "Bu kentin üstü de müze, altı da!.
