Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.31
Rand
Rand
@randalthor
Atatürkçü
42 okur puanı
Mart 2017 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Brent Weeks'in iyi bir yazar olduğunu Gece Meleği Üçlemesi hakkında yapılan yorumlardan biliyorum ama o seriye başlamamıştım hiç çünkü Artemis Yayınları serinin devamını çıkarmamıştı. İthaki tarafından basılan bir serisini görünce balıklama atladım kitaba.
Hikaye aslında benim için hayal kırıklığı ile başladı çünkü tahmin ettiğim ve olmasını istemediğim bir şey gerçekleşti kitabın başlarında (bunun ne olduğunu yazımın sonunda belirttim). Buna rağmen hikayenin örgüsü çok güzel kurgulanmış. Entrikalar ve olayların birbirine bağlanması gayet güzeldi ve aslında daha büyük olayların bizi beklediğinin alttan alttan verilmesi yüzünden bu kitabı Sissoylu'nun ilk kitabına benzettim biraz da.
Çevirisi güzeldi. Büyü sistemini anlamakta zorlandım biraz ama bu benim aptallığımdan kaynaklanıyor olabilir. Yapılan büyülerin cisme dönüşme arasında maddeleşen "Lüksin" denen şeyi hayalimde bir türlü canlandıramadım.
*************************************************
Yazının aşağısında beni kitaptan biraz soğutan şeyi yazıyorum. Sürprizbozanlı o kısım. Kitaba başlamayı düşünenler okumasın yazının geri kalanını:
Savaşılan kardeşin öldürülmeyerek, hapsedilmesi konusunu görünce "Demir Maskeli Adam gibi değildir umarım" diye aklımdan geçti. Daha önceden yapılmış olması yüzünden bunun gerçekleşmemesini istemiştim ama hikayede bunu görünce biraz soğumuştum kitaptan. Yine de üstte dediğim gibi hikaye gayet iyi toparlanmış. O yüzden, kitabı okudukça bu kısım aşırı batmadı bana.
Güzel işlenmiş bir serinin ilk kitabı. "Gereksiz" olarak görebileceğim bir sürü karakter bulunmuyor ve bu yüzden hem anlatım bakımından hem de hikaye bakımından akıcılığı iyi olan bir eser ortaya çıkmış bence.
Özellikle yazarın bazı önemli konuların cevabını vermiş olması, ucu açık bir şey pek bırakmamış olması hoş bir detay oldu benim için.
Ayrıca çevirisi de gayet iyiydi.
Klasik bir Sanderson kitabı. Harika başlıyor ve öyle de bitiyor. Romanı okurken aklınızda oluşan bütün soru işaretleri cevabını buluyor. Ara ara durağanlaşma yaşanıyor hikayede ama bunun uzun sürmesine izin vermiyor yazar. Ayrıca Sanderson'ın eserleri arasında gördüğüm en iyi çeviriye sahip olan kitaptı.
Tek kötü olan şey, bizim bu kitabı fırtınaışığı serisinin 2. kitabından önce okumamız gerektiği gerçeği ama basım tarihi yüzünden maalesef bu mümkün olmadı.
Bu cümlemden sonra yazacağım fırtınaışığı'nın 2. kitabı hakkında çok belli etmeyeceğim bir sürprizbozan içerir. 2. kitabı okumayanlar devam etmesin okumaya.
Kitabı bitirenler eminim benim gibi kitaptaki bir karakterin diğer seride ne yaptığına bakacaktır. Ve bu kitabı "Parlayan Sözler"den önce okusaydık, o kitabın sonunda yaşanan bir olaya daha fazla şaşırıp, anlam verebilirdik. Bu yüzden kötü oldu.
Okur Takip Önerileri
Her ne kadar bazı şeyler havada bırakılmış olsa da, Brain McClellan'ın yazdığı ilk seri olduğu için güzel bir final yaptı bence. Ama ivmenin birinci ve ikinci kitaba göre daha düşük olduğunu belirtmem lazım. Buna rağmen seriye genel olarak baktığımda hikayesinin tatmin edici olduğunu söyleyebilirim.
Sanırım burada ilk defa okuduğum bir kitaba bu kadar düşük bir oy verdim. Özgün şeylere çok az denk geldiğim için notunu kırdım. Aslında kitabı okurken Game of Thrones ve Shingeki no Kyojin tadı almak biraz hoş olsa da dediğim gibi, yaratılan dünyada öyle çok aşırı bir yenilik göremediğim için notunu buradan kırıyorum. Kitapta var olan bir ırk bile gerçek hayattaki bir ırka fazlasıyla benzediği için yazarın hayal gücünü sorgular oldum baya.
Bunun dışında romanın akıcı bir dili olduğunu söyleyebilirim. Olay döngüsünü gereksiz yere dallandırıp budaklandırmıyor. İyi bir seri, ama çok çok iyi bir seri olduğunu söyleyemem.
Yazarı hiç tanımıyordum ve kitap tanıtımında Brandon Sanderson'ın öğrencisi olarak geçtiği için bu kitabını aldım. Kitabı alırken beklentimi düşük tuttum çünkü "öğrencisiymiş nasılsa, ne kadar yaratıcı olabilir ki?" diye düşünüyordum. Düşük beklenti ile okumaya başladığım için mi bilmiyorum ama kitap çok hoşuma gitti. Büyü sistemi güzel. Barut büyücülüğü kısmı dışındaki büyülerin gerçekleşme olayı çok yaratıcı olmasa da bu eksiklik, hikayenin akıcılığı ile kapatılmış bence.
Seri çok güzel bir şekilde sonlanıyor ancak benim bahsetmek istediğim konu bu son kitabın, serideki diğer 2 kitaba göre özensiz bir şekilde hazırlanmasıydı. Bu kadar imla hatasının bulunmasını Akılçelen yayınlarına yakıştıramadım pek.
İkinci kitabın ilk kitabın yanında sönük kalacağını düşünmüştüm. Ki aslında bu düşüncemde yanılmadım. Aslında bu durumun sorumlusu, ilk kitapta yapılan fedakarlığı (ilk kitabı okuyanlar bilir) gereğinden fazla yüceltmem olsa gerek... Yoksa kitap gayet entrika dolu ve sonu da ilk kitaptan daha etkileyiciydi bana göre.
İlk kitabı okuduktan sonra benim gibi "ilki gibi olmaz, tadında bırakayım" diye düşünerek bu seriyi bekletirseniz hata yaparsınız zira ben 3. kitaba başladım bile çoktan. Aynı hatayı bir kere daha tekrarlayamam.
Brandon Sanderson'ın Cosmere evrenindeki ilk kitabı. Yalın bir dil kullandığı için kurduğu dünyanın işleyişini kavramak diğer kitaplarına göre daha kolay.
Sissoylu ve Fırtınaışığı Arşivi'ni okuyanlar ne demek istediğimi anlamıştır. Eğer Sanderson'ın evrenine başlamak istiyorsanız, Elantris ısınmak için iyi bir kitap olacaktır. Ve her ne kadar Sanderson'ın kitapları birbirinden bağımsız gözükse de aslında hepsi aynı evrende, farklı gezegenlerde gerçekleşiyor.
Aslında bu gezegenlerin çok ince bir şekilde birbirlerine bağlantıları da mevcut. Spoiler olacağı için bu bağlantıyı söylemeyeceğim. İleride bu bağlantı önemli bir hâle gelebilir. Bu yüzden bu kitabı es geçmemenizi tavsiye ediyorum.
Polisiye/gerilim romanları çoğunlukla seri katillerin bu cinayetleri "nasıl" işlediğinden ziyade "neden" işlediğine odaklanır. "Neden" sorusunun cevabı ile katile -az, çok ya da hiç- sempati duyup duymayacağımız belli olur. "Neden?" sorusu kilit bir sorudur yani.
İşte bu kitap öyle bir kitap değil. Grangé "neden" sorusuna odaklanan kitaplar da yazdı ancak bu kitapta bir katilin, cinayetleri nasıl işlediğine öyle bir eğilmiş ki, eğiliş o eğiliş. Katile karşı yaklaşımınıza elbette bu işe kalkışmasına sebep olan motivasyonunun kaynağı etki edecek ama emin olun ritüeli için neler yaptığı da bu kararınızda etkili olacaktır.
