184 syf.
·
Puan vermedi
Okur Takip Önerileri
böyledir hayatın sonu, bir patlamayla değil, iç çekişledir.
bakışlarının yorgunluktan süzüldüğü anlarda, insanın aydınlıkta boş boş bakmak, karanlıkta boş boş düşünmek için yaratılmış olduğunu söylüyor, bir yanılgıdan ötekine sürüklenmemek için bu gerçekle yüzleşmek gerektiğini, yaşadıkları mutsuzluğun temelinde, yanlış anlamalar sonucu harcadıkları çabaların avutulmaz pişmanlığının yattığını belirtiyordu -kaybettiklerimiz yanımıza kâr kaldı- ama hiçbir şey bilmediğini öne sürüp duruyordu yine de. Yasemin hiç usanmadan, "dalgınlıktan mı böyle oluyor bu şimdi?"
diye soruyordu.
beni şair sandılar
kalbim yok ve hiç acımıyor sandılar en sonunda
ben de bir ustura yardımıyla bir gece vakti
kalbimin olmadığını zannedenlerin kalplerini kırmak umuduyla
alınmamış yol, gidilmemiş orman kalmasın diye
kimse yanılmasın hakkımda
yanıltmayayım kimseyi diye
kalbimi usulca oydum yerinden.
kan geldi
