Gülsüm
@redrobin
87 okur puanı
Aralık 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
“Ne diyebilirim ki sana, varlığın sırları saklı senden, benden; bir düğüm ki ne sen çözebilirsin, ne ben. Bizimki perde arkasında dedikodu; bir indi mi perde, ne sen kalırsın, ne ben.”
Bir cebir eserinde Hayyam, bilinmeyen sayıyı göstermek için Arapçadaki ‘şey’ terimini kullanmış, İspanyolların ilmi eserlerinin ‘Xay’ olarak geçen bu kelime zamanla kısaltılıp sadece ilk harfine indirgenmiş, sonra da ‘x’ tüm dünyada bilinmeyen sayının simgesi haline gelmişti.
Zamanın iki yüzü var dedi, kendi kendine Hayyam, iki boyutu; uzunluğunu güneşin seyri belirliyor, kalınlığını ise tutkular.
Okur Takip Önerileri
Bir kadıya yapılabilecek en iyi övgü, onun vasıflarını değil sorumluluğu altındaki insanların dürüstlüğünü yüceltmektir.
Sadece Rabbi’yle barış içinde olan bir adam ibadethanede rahatça uyuyabilir.
..
Ben, mahşer gününün dehşetinden başka iman, secdeden başka namaz tanımayanlardan değilim. Ben nasıl mı namaz kılarım? Bir gülü seyrederim, yıldızları sayarım, yaratılışın güzelliği, onun düzenindeki kusursuzluk karşısında büyülenirim, Rabbi’min en güzel eseri olan insanın, onun bilgiye aç beyninin, aşka aç gönlünün, uyanmış veya tatmin olmuş tüm duyularının karşısında hayranlığa kapılırım.
Semerkant, Dünya’nın ezelden beri Güneş’e çevirdiği en güzel yüz.
Ve şimdi gezdir gözlerini Semerkant’ın üzerinde!
Değil mi ki o yeryüzünün ecesi?
Alıp tüm diğer kentlerin yazgı iplerini ellerine, çıkmamış mı hepsinin üstüne o mağrur?
Edgar Allan Poe
Ölünce arkamda ne bırakacağım diyenler hep aldandılar. Önüme ne katacağım diyenlerse kazananlar oldular.
Bizi kasvete boğan, olaylara karşı geliştirdiğimiz tutumdur. Ve çok temel iki tutum sergileriz yaşadıklarımız karşısında. Ya olanları kabullenir, teslim olur, tevekkül ederiz ya da bütün bunlar beni mi buldu, niye benim başıma geldi, diye isyan ederiz. En çok da ben bunu hak etmedim, deriz. En tehlikelisi budur. Yani demem o ki, her acı taşınabilir, acıyı taşınmaz hale getiren ona razı olamayışımızdır.
Bu, insan olmanın en önemli özelliklerinden biri. Bir hikâyeye sahip olmak, hatta hikâyenin kendisi olmak.
Eğer hayatımızda Yaratıcı yoksa geride bırakılan, kaybedilmiş bir yalandır. İnsanın elinde artık hiçbir şey yoktur. Hiçlik ve yokluktan başka, günahlardan başka bir şey kalmaz geriye. Tüm imkânlar, tüm olasılıklar yitip gitmiştir. Hiçbir şey başa satılamaz. Hiçbir şey tekrar yaşanamaz. Buna gücümüz yoktur çünkü. Geçmiş sadece pişmanlıklar yığınıdır. İnsanın binlerce ihtimal içinde çırpındığı bir olasılıklar diyarıdır. Olabileceklerin ama olmamışların içinde debelenir durur insan. Ama Yaratıcı varsa, insan için kaybedilmiş imkân yoktur. Hâlâ bir imkân vardır. Yaşanmış kötü şeylerin, günahların hiç yaşanmamış gibi olması mümkündür.