"...Evet, ben de birçok Nur talebeleri gibi hakikî Türklüğe ve İslâmiyete yaraşan ve tarihî bir şeref ve faziletimiz olan terbiye-i medeniye-i diniyeyi ve millî bir şiar olan ahlâk-ı Kur'aniyeyi öğrenerek vatan ve millete faideli bir uzuv olmak ve yabancı ideolojilerin tesiratından korunarak din ve imanımı muhafaza ve öğrenmek kasdıyla Nur
Ondördüncü ŞuaKitabı okudu
... Risale-i Nur'un gittikçe inkişaf ettiğini, iman ve İslâmiyet'in kuvvetlenmeye başladığını anlayan gizli din düşmanları, "Bedîüzzaman gizli cem'iyet kuruyor, rejim aleyhindedir, rejimin temel nizamlarını yıkıyor!" gibi uydurma ve hükûmeti aldatıcı tertib ve ittihamlarla 1935 senesinde Eskişehir Ağır Ceza Mahkemesinde, i'dam kasdıyla ve muhakkak surette mahkûm edilmesi direktifiyle hakkında dava açtırılıyor.
Bunun üzerine Dâhiliye Vekili ve Jandarma Umum Kumandanı, teçhiz edilmiş askerî bir kıt'a ile birlikte Isparta'ya geliyorlar.
Isparta-Afyon yolu boyunca süvari askerleri yerleştiriliyor.
Isparta Vilayeti ve civarı askerî birliklerle kontrol altında bulunduruluyor.
Bir sabah vakti; masum ve mazlum Bedîüzzaman inzivagâhından çıkarılarak, talebeleriyle beraber, elleri kelepçeli olarak kamyonlarla Eskişehir'e sevkediliyor.
Yolda, Bedîüzzaman ve talebelerine yakın bir alâka duyan Müfreze Kumandanı Ruhi Bey, kelepçeleri çözdürüyor.
Bu suretle, namazlar kazaya bırakılmadan yola devam ediliyor.
Hakikatı ve Bedîüzzaman'ın masumiyetini idrak eden Müfreze Kumandanı, Bedîüzzaman ve talebelerinin bir dostu olmuştur...
Sayfa 201 - Sözler Neşriyat. San. Tic. A.ŞKitabı okudu
..Sonra, Risale-i Nur Külliyatında siyasî bir mevzu olup olmadığını tedkik için birkaç memurdan müteşekkil bir ehl-i vukuf teşkil edilerek, müsadere edilen Nur Risaleleri ve mektublar tedkike başlanınca, Bedîüzzaman;
"Bu vukufsuz ehl-i vukuf, Risale-i Nur'u tedkik edemez.
Ankara'da yüksek, ilmî bir ehl-i vukuf teşkil ettirilsin.
Avrupa'dan feylesoflar getirilsin.
Eğer onlar bir suç bulurlarsa, en ağır cezaya razıyım." der.
Bunun üzerine Risale-i Nur Külliyatı ve bütün mektublar Ankara'da profesörler ve yüksek âlimlerden mürekkeb bir ehl-i vukufa satır satır tedkik ettirilir.
Ehl-i vukuf tarafından:
"Bedîüzzaman'ın siyasî bir faaliyeti yoktur.
Onun mesleğinde cem'iyetçilik ve tarîkatçılık mevcud değildir.
Eserleri ilmî ve imanîdir, Kur'an'ın bir tefsiridir" diye rapor veriliyor.
Sayfa 363 - Sözler Neşriyat. San. Tic. A.ŞKitabı okudu
Yüzbinlerce imanlı talebeleriniz size âti için ümid ve teselli vermiyor mu ?
-Evet, büsbütün ümidsiz değilim...
...........
Dünya, büyük bir manevî buhran geçiriyor.
Manevî temelleri sarsılan garb cem'iyeti içinde doğan bir hastalık, bir vebâ, bir taun felâketi gittikçe yeryüzüne dağılıyor.
Bu müdhiş sâri illete karşı, İslâm cem'iyeti ne gibi çarelerle karşı koyacak?
Garbın çürümüş, kokmuş, tefessüh etmiş, bâtıl formülleriyle mi?
Yoksa İslâm cem'iyetinin ter ü taze iman esaslarıyla mı?
Büyük kafaları gaflet içinde görüyorum.
İman kal'asını, küfrün çürük direkleri tutamaz.
Onun için, ben yalnız iman üzerine mesaîmi teksif etmiş bulunuyorum.
Risale-i Nur'u anlamıyorlar yahut anlamak istemiyorlar.
Beni, skolastik bataklığı içinde saplanmış bir medrese hocası zannediyorlar.
Ben, bütün müsbet ilimlerle, asr-ı hazır fen ve felsefesiyle meşgul oldum.
Bu hususta en derin mes'eleleri hallettim.
Hattâ bu hususta da bazı eserler te'lif eyledim.
Fakat ben, öyle mantık oyunları bilmiyorum.
Felsefe düzenbazlıklarına da kulak vermem.
Ben, cem'iyetin iç hayatını, manevî varlığını, vicdan ve imanını terennüm ediyorum.
Yalnız Kur'anın tesis ettiği tevhid ve iman esası üzerinde işliyorum ki, İslâm cem'iyetinin ana direği budur.
Bu sarsıldığı gün, cem'iyet yoktur!
Sayfa 573 - Sözler Neşriyat. San. Tic. A.ŞKitabı okudu
“Keza, “Risale-i Nur bütün meseleleri halletmiştir” diye konuşulur.
Risale-i Nur’un herşeyin başı ve esası olan ‘ulûm-u imaniye’ye dair meseleleri hal yoluna koyduğu; bu noktada eski âlimlerin sözlerini tekrardan öte, yeni bir çığır açtığı; iman üzerine mesaisini teksif etme tavrının diğer tüm meselelerin bu temel üzere oturtulması anlamına geldiği; Risale-i Nur’un ister şahsî, ister sosyal, ister iktisadî ister siyasî olsun, her bir meseleye imanî bir nazarla muhatap olmanın usulünü gösterdiği; zaten ‘imanî’ olmayan ne bir konu, ne de bir soru bulunduğu anlamında, onun ‘her meseleyi hallettiği’ doğrudur.
Sayfa 624Kitabı okudu
Said Nursî kırk sene evvel İstanbul'da iken, "Kim ne isterse sorsun" diye, hârikulâde bir ilânat yapmıştır.
Bunun üzerine o zamanın meşhur âlim ve allâmeleri, Bedîüzzaman'ın hücresine kafile kafile gidip, her nevi ilimlere ve muhtelif mevzulara dair sordukları en müşkil, en muğlak sualleri, Bedîüzzaman duraklamadan, doğru olarak cevablandırmıştır.
Böyle hadd ve hududu tayin edilmeyen, yani "şu veya bu ilimde veya mevzuda, kim ne isterse sorsun" diye bir kayıd konulmadan ilânat yapmak ve neticede daima muvaffak olmak; beşer tarihinde görülmemiş ve böyle ihatalı ve yüksek bir ilme sahib böyle bir İslâm dâhîsi, şimdiye kadar zuhur etmemiştir.
(Asr-ı Saadet müstesna.)
