"Ruhum ve bedenim acı çekiyor."
Sayfa 135Kitabı okudu
“Nice cevherler var ruhumda saklı,
Teşvik kazmasıyla bir dokunsanız,
Elimden tutsa yönlendirmeniz
Ve ben ortaya çıkarsam
Göz kamaştıran definemi,
Şaşıranların başında sizler olursunuz, inanın.
Büyümeye hazır bedenim, ruhum ve cevherim.
Ne zaman acımasız bir aşağılamayla yaklaşsanız bana,
Güçlü bir balta iner en sağlam dallarıma.
Dokunmayın güvenime,
Dokunmayın cesaretime,
Dokunmayın uçmaya hazır kanatlarıma,
Ve kırmayın onları ne olur,
Ben çok zarar görürüm sonra.
Ben keşfedilmemiş bir ülkeyim
Ve sınırları çizilmemiş…”
Sayfa 238Kitabı yarım bıraktı
Gönlümün semasını kaplayan bir gam, kimin için neyin savaşını veriyorum düşüncesi hiç bırakmayacak gibi. Belki her insanın savaşı içiyle herkes kendi cenk alanında. Dünyaya yöneldiğim her an ruhum bedenim arasında sıkışmış hissediyorum...
-Hayatımın meleği, seni sevmek mi? (…) Bedenim,kanım, ruhum, her şeyim sana ait. Seni seviyorum ve senden başkasını asla sevmedim.
Sayfa 321 - İş bankası kültür yayınları
Yeryüzü, Gökyüzü Direnen Düşünceler
Sınırlarının bitimine dek gerilen gergefin üzerine, işleniyor ilmek ilmek nefret. Huzur, tamamen boşaltıldı hayatlarımızdan; ruhlarımıza kelepçeler, prangalar vuruldu! Seni, beni, öbürünü, diğerini hiçbirimizi kayırmayacak bu acı; aksi suretini tek çırpıda göstererek taradı muhataplarını... ‘’kaldırıp atılacak kötülükler bön tavırlarıyla, uzaklara’’
Daha geç olmadan, şimdi tanımalısın kafana çalınan apansız ağrıları. Şimdi bir başka bakmalısın dünyaya; hayatına, dostlarına, ahbaplarına. Yıllanmış suretini hiç olmadığı kadar iyi tanıyorsun, billurlaşan fikirlerinde olgunlaştın; istenilmeyeni atarak, küf tutmuş yüzünü kazıyarak dünyanın, daima ilerliyorsun.
Kaynadıkça tadı kaçmış, öfkenin sindirdiği, zihinleri yitilmiş, nefret buudunda kabil olmuş siluetler, tanımıyorlar seni; tanımak istemiyorlar, saldırıyorlar daima! Bedenleri bilinçlerinden kopmuş; insanlıktan boşanarak, hayvanlıkta buluşmuşlar!.. Sende, yaşamın bu viraneliğine rağmen katiyen anlayamayacakları bir dilden seremoni; belki, son duymak istedikleridir bu...
Yüksel, yükselebildiğin kadar
Ey aciz bedenim, ruhum.
Bir adımlık yerdesin, ölüm ve yaşama
Derdinse kaybolmak, vasatlığın pençesinde.
Bedenim,sesim, yüzüm, varlığım silinmişti belki de.
Hatta bir ihtimal hiçbir zaman varolmamıştı da.
İçimde ki bahçeme aldığım bütün çiçek ve kuşlar bir gün ölüp , solup çekip gitmiş olacak olsalar bile ruhları her zaman bahçemin içinde ebediyen kalacaktır.
Ruhum da öyle , her daim yaşayacaktı dokunduğu her bir ruhta.
Çünkü ruhlar ölümsüzdür.
Dokunduğunda ve dokunulduğunda insana muhakkak hayat verirdi.
Hayata gelmek bile temelde sancılıdır , göbek bağın kesilir,nefes aldığın elementler değişirdi.
Dokunmak ve dokunulmak kimi zaman acı da verse bu muhakkak ki bir yarardı yarın ki günlere. Ruhsal doygunluk için bir güçtü.
Ve ben dokunduğum ruha onların olanı verdim hep.
Ve benim ruhuma dokunanlarda benim olanı verdiler bana.
Kâh gözlerimizi kapatıp kaçtıklarımızı,
Kâh ihtiyacımız olanları.
Bedenim, kanım, ruhum, her şeyim sana ait. Seni seviyorum ve senden başkasını asla sevmedim.
30.03.24 / saat 13.47
Bu şiiri ders çalışırken yazmıştım.
Aklımdan çıkmayan gözlerin,
Gözümden geçmeyen gamzen
ve kulağımdan dinmeyen sesin..
Öyle sendeydim öyle sendim öyle sana ait
Bir an düşünmekten alamıyordum kendimi. Bakma hala alamıyorum hala düşünmeden edemiyorum sadece güçlü durmaya çalışıyorum..
İçimden varlığın, yanımda yokluğun, ızdırap içinde ruhum ama gıkım çıkmıyor sana verdiğim söz ağlamamı bile gizliyor kimse bilmiyor kimse duymuyor yan oda da yatan bedenim bile içime akan yağmurları gizliyor...