Kim gördü güneşin halkla birlikte savaştığını.
Dallarımda yeşerecek bir günüm bile olmadı Sesi çıkacak, nemi bile olmadı çiçeklerin Yıldızlarla birlikte olgunlaşacak ekini bekleyen yok.
Çimenin ışıltısı yok taşlarda
Nerede evlerim, o bedenimdeki çığlık
Bütün hançerler bedenimde ve ben kışta saklı.
Evimizin üstünde parladı sessizlik
ve suskunluk ağladı
Babam şimdi öldü, kökler kuru, ve yıllar ölü.
Gecenin bedeniyle örülen ellerim, olmadı Kopardığımda günü
Kirpiklerin altındaki taşlar olmadı Ah!
Kaç kere namazını kıldım tanrının inadına
Ve değerlerine
Ah! Kaç kere yedirdim gözlerimi ağaçların açlığına
Ancak kırık dallarında kırılan oldum Karşılaştığımda- ikinci gırtlağında ben ve tanrı damlayan bir gün.
Ellerim uyudu, uyudu ellerimin damarları Yorgun ter içinde döndüm
Kalbimin üzerinde yürüyorum, görebildiğimin üzerinde
Yürüyorum yarını görüyorum, Yürüyorum varamıyorum
Yakarım bütün engelleri
Bana süre tanınır kararsız.
Bu nedir? kendi vatanımda ve kendi toprağımda
Vatansız yaşıyorum
Zamansız yaşıyorum
Bu nedir?
Ben ne olsam ey yaratan...