"Yolunu yitirdiğini şaşırdığını hissettiğin zaman ağaçları düşün, onların büyüme biçimini anımsa. Unutma ki yaprağı gür ama kökü zayıf bir ağaç ilk güçlü rüzgarda devrilir, oysa kökü güçlü ve az yapraklı ağaçta can suyu binbir güçlükle dolaşır. Kökler ve yapraklar aynı ölçüde gelişmelidir, olayların içinde ve üzerinde olmalısın, ancak böyle doğru mevsimde çiçekler ve meyvelerle donana bilirsin.
Ve sonra, önüne pek çok yol açılıp sen hangisini seçeceğini bilemediğin zaman, herhangi birine, öylece gitme, otur ve bekle. Dünyaya geldiğin gün nasıl güvenli ve derin derin soluk aldıysan, öyle soluk al, hiçbir şeyin senin dikkatini dağıtmasına izin verme, bekle ve gene bekle. Dur, sessizce dur ve yüreğini dinle. Seninle konuştuğu zaman kalk ve yüreğinin götürdüğü yere git!"
Ne zaman battı gözlerime gözleri
derin tuzlu bir gündoğumu
Derinlerde görüyorum dünü
Anlamadığımı görüyorum
Uyanıyorum yaşamımda gerçekleşiyor
Benim ve gözlerinin arasında...
Benim Gözlerimin ArasındaKitabı okudu
Nerede biter uzaklar,
Nerede yorulur korku?..
MezamirKitabı okudu
Hani günler büyüler şimdi
Sevgi ve nefretini,
Sen, bu haftanın yedinci gününde yaratıldın
Şarkıların kirpiklerinden,
ben haftanın yedinci günü yara ve baltağzı.
Nedir bu bağlılık
Ben rüzgar ve toprak gibi?
Haftanın Yedinci GünüKitabı okudu
Gözlerin yatağın başında
Şarkılarımda korku nabız atar.
- Sen kimsin?
- Yolunu şaşırmış ok...
Nice dost ibadetsiz yaşar.
Sen Kimsin?Kitabı okudu
Yolunu yitirdiğini, şaşırdığını hissettiğin zaman ağaçları düşün, onların büyüme biçimini anımsa. Unutma ki, yaprağı gür ama kökü zayıf bir ağaç ilk güçlü rüzgârda devrilir, oysa kökü güçlü ve az yapraklı ağaçta can suyu bin bir güçlükle dolaşır. Kökler ve yapraklar aynı ölçüde gelişmelidir, olayların içinde ve üzerinde olmalısın, ancak böyle gölge ve sığınak sunabilir, ancak böyle doğru mevsimde çiçekler ve meyvelerle donanabilirsin. Ve sonra, önünde pek çok yol açılıp sen hangisini seçeceğini bilemediğin zaman, herhangi birine, öylece girme, otur ve bekle. Dünyaya geldiğin gün nasıl güvenli ve derin derin soluk aldıysan, öyle soluk al, hiçbir şeyin senin dikkatini dağıtmasına izin verme, bekle ve gene bekle. Dur, sessizce dur ve yüreğini dinle. Seninle konuştuğu zaman kalk ve yüreğinin götürdüğü yere git.
Sayfa 157Kitabı okudu
Diana
Bahçelerde koşardık kiraz toplamaya
Paros mermeri gibi güzel ak kollarıyla
Ağaçlara tırmanır, dalları eğerdi.
Yapraklar ince ince ürperirdi rüzgarda.
Ak gerdanı güneşle, gölgeyle dalga dalga
Al meyvaya uzanırdı incecik parmakları.
Kirazların her biri bir ateş damlasıydı.
Ardısıra çıkardım; bacağını açarken
Tutuşan gözlerime usulca 'susun! ' derdi
Sonra şarkı söylerdi.
Bazen ak dişlerinde türkü yerine meyva
-Tıpkı o güzel erden, o yabanıl Diana-
O güzelim ağzıyla kiraz sunardı bana.
Dudağımda, konarken, bir sevda gülücüğü
Düşürürdüm kirazı, alırdım öpücüğü...
Victor Hugo
Bağrına basar beni ölüm
Tehlikesi azdı
Gizimin, ikimizi taşır gizinde
Çoğumuzu bir yaparak
Sabah doğdu doğmadım ben
Kuru göllerin üstünde, ben
Ürkülüp ufalır kaybolurum
Sabrım bile terler
Sarhoş olurum yerküresinin bardağıyla
Duvara dayayıp kulağımı... anlaşılmayan sözler
Duyuyorum deliklerden.
Bütün insanlar yeniden zaman istiyor.
Ay hilaldi, bir bıçağın ağzı kadar ince ve keskindi. Solgun bir güneş doğdu, battı ve tekrar doğdu. Kırmızı yapraklar rüzgarda fısıldadı. Kara bulutlar gökyüzünü doldurdu ve fırtınalara dönüştü. Şimşekler çaktı, gök gürlemeleri haykırdı. Siyah elli ve mavi gözlü ölü adamlar yamaçtaki yarığın etrafında dolaştılar ama içeri giremediler. Kırık çocuk tepenin altında, büvet ağacından yapılmış tahtta oturuyordu, kollarında kuzgunlar dolaşırken karanlıktaki fısıltıları dinliyordu.
Sayfa 5Kitabı okudu
İyi ve kötü olan her şey, rüzgârda savrulan yaprak misali akar.
'Rüzgârın yere saçtığı yapraklar gibidir insan kuşakları'(Homeros) Yaprak gibidir, çocuklarında... Yaprak gibidir, sana coşkuyla övgü yağdıranlar. Lanetleyenler. Seni gizli gizli kınayan ve alaya alanlar da.Yapraklar gibidir, sen göçüp gittikten sonra ününü aktaracak olanlar. Onların tümü de 'ilk baharda doğarlar', sonra rüzgâr gelir, yere savurur hepsini. Sonra orman 'yenilerini üretir yerlerine'. Kısa ömür her şeyin ortak yazgısıdır.
Sayfa 63 - Alfa YayınlarıKitabı okudu
