Əlbəttə səni incidəcəyəm. Əlbəttə məni incidəcəksən. Əlbəttə bir-birimizi incidəcəyik. Amma bu var oluşun mütləq şərtidir. Bahar olmaq,Qışın risqini qəbul etmək demekdir. Var olmaq var olmama risqini qəbul etmək demekdir. Hərşey səninlə gözəldir. Butun riskləri qəbul etməyə rəğmən
-“İndin mi? Bir daha iner inmez bana haber ver. Merak ettim.”
Gülümsedim, derin bir iç çektim.
Ne garip değil mi? Yanımdaki insanlar umursamazken beni kilometrelerce ötemdeki insanın tüm hayatı benim...
Ben sensiz seni düşünüp dururken yüzlerce binlerce insanın yanından geçeceksin ve onlar bunun değerini bilmeyecek. Kimse senin yanından geçmenin ne kadar değerli bir şey olduğunu anlamayacak.”
Merhaba, ben acı...
İçinize kalbinizden girer, oraya yerleşir, uzun süre sizinle kalırım. Bir tedavim yok. Bir kere beni içinize aldığınız zaman, beni oradan çıkarmanız çok zor olacaktır, bilirsiniz. Beni içinize almanız için kalbinizi açmanız yeterli olacaktır. Bir insana, bir duruma, bir yere kalbinizi açtığınız an sonunuz kaçınılmazdır. Ben,
• kadın enstrüman gibidir. Her erkek nota bilmez.
• ben seni karşılıksız ve çaresizce seviyorum.
• muhakkak her insanın davetsiz misafiri vardır hayatinda. İçeri almandan başka çaresinin olmasiğı. İşte o da benim davetsiz misafirimdi.
İnsanların iç üzü heç vaxt dəyişmir. Cəmiyyət də onlar yalnız müxtəlif zamanlarda özü üçün maraq kəsb edən müxtəlif rolları oynayırlar. Kimisi ustalıqla, kimisi naşıcasına.
İnsan yalnız tək qalanda butun varlığı ilə özü ola bilər.
Nə yazık ki, həqiqət çox zaman üzdə deyil dərinliklərdə olur və çox vaxt da onu gözlə deyil YanliZ ağlinla görüb qəlbinlə hiss etmək mümkün olur. Əlbəttə əgər görüb hiss etmək istesen. Çox təssüf ki nə bu istək nə o saf qəlb nə də ki bu ağıl səndə olmadı.
İnsanlar çox qəribədir. Özlərindən daha zəif olanlari sevməzlər, özlərindən daha güclü olanlardan isə nifrət edərlər. Özləri kimi olanlarla isə ilgilənməzlər
“Birine aşık olduğumu anlamam... Aşık olmak anlaşılır bir durum değildir. Kimse kendi kendine durup da ben aşık oldum demez. Kimse aşık olduğunu fark edemez. Aşk gizli bir duygudur, insanı birden bire ele geçirir saati, tarihi, mekânı umursamadan. Aşk birdenbire gelir, parmak uçlarından, saç tellerine kadar bütün bedenine yerleşir. Bakışların değişir, sesin değişir, dokunuşların değişir. Hayatın değişir. Aşık insanın su içişi bile diğerlerinden farklıdır. Bardağı daha sıkı tutar artık, hayata bağlanması için, hayata sıkı sıkı tutunması için farklı bir sebebi vardır. Çünkü artık kalbi doludur, su bardağının ellerinin arasından kayıp yere düşmesine, kırılıp paramparça olmasına izin veremez. Artık yemeğini yarıda bırakamaz, evden ayakkabılarının bağcıklarını bağlamadan çıkamaz. Artık her şeyi tam yapmak zorunda hisseder kendini. Bunları hisseder, çünkü onu motive eden bir duygu vardır. Onu sıcak tutan, üşümesine izin vermeyen bir duygu. Aşık olduğu insan onu, elini dahi tutmadan ısıtıyordun İçini ısıtıyordun.. Buna rağmen aşık olduğunu anlayamaz. Bir insanın aşık olduğunu anlaması için tek yol, birinin onu kolundan tutup, ‘Sen aşık olmuşsun.’ demesidir. Ancak o an anlar. Durur böyle, birkaç saniye boş boş bakar. Ben harbiden aşık olmuşum der... Aşık olmak anlaşılmaz, aşık olmak fark edilir.”
Aşık olmak neydi biliyorm musunuz, aşık olmak , aşık olduğunuz kişiyi her an mutlu görme isteyi ile yanip tutuşmakti. Ve ben artık onu mutlu etmek istiyordum, içine güneş gibi doğmak istiyordum.