Sabır ve Şükür
Allah katında yokluk ya da zorlukla imtihan edilen ve sabredenler mi yoksa varlık ve nimetle imtihan edilen ve şükredenler mi üstündür? İnsan ara ara kendine bunu sormalı çünkü hepimizin hayatında sabır dönemi de şükür dönemi de olur. Hayat tekdüze gitmiyor. Bazen bir nimet gelir ona şükredersiniz, bazen bir imtihan, zorluk, sıkıntı gelir ona da sabrederseniz. İnsan kendi kendini yoklamalı, sabrederken bende değişen ne oldu? Şükrederken bende ne değişti? Sabrederken isyana mı savruluyorum, şükrederken şımarıyor muyum; kibre kapılıp kendimi kaybediyor muyum?
Sayfa 56 - MecraKitabı okuyor
Yüce Allah şöyle buyurmuştur: “Hiçbir şey yoktur ki, Yüce Allah’a hamdedip onu tesbih etmemiş olsun. Lâkin siz onların tesbihini anlamazsınız.” (Isrâ Sûresi: 44
Ey nefis! Yazıklar olsun sana! Niçin para kazanmada bu kadar çok acı ve zillet çekiyor, vücudunun sağlıkta olması için cahil bir hekı̂min sözü ile bütün şehvetlerinden geri kalıyorsun da Cehennemin hastalıktan ve fukaralıktan daha zor olduğunu bu kadar bilmiyorsun? Ahirette geçecek zaman, dünya ömründen uzundur.
Ey nefis! Yazık sana! Eğer senin işlediğin günahları Hak Teâlâ görmez sanırsan sen kâfir olursun. Eğer gördüğünü biliyor, buna inanıyorsan, gayet cesur, hayâsız bir kişisin ki, Hak Teâlâ’nm bildiğinden utanmaz, korkmazsın.
Sabır, kitabın ve sünnetin hükümleri üzerinde sebat etmektir.
*
Sabır, nefsin kahramanlığıdır.
*
Sabır, heva ve şehvet kuvvetinin karşısında akıl ve din kuvvetini hakim kılmaktır.
“Aklı başında olan, gününü dörde ayırmalıdır. Birisinde Rabbine yakarmalı, birisinde nefsini hesaba çekmeli, öbüründe Allah’ın sun’unu, azametini düşünmeli, dördüncüsünde ise, yemek yemesi ve içmesi ile uğraşmalıdır.”
Sivrisineğe de: ‘Insan kanı senin gıdandır!’ diye
ayrı bir ilhamda bulunmuştur. Onda da ince, uzun
bir hortum yaratmıştır. Böylece o da senin derini
deler, kanını kendisine çeker. Hem de onun kendisine öyle bir duygu vermiştir ki, tehlikeyi tez anlar,
tez kaçar, sonra yine tezce geriye döner. O kadar
güçlüdür. Eğer onun dili ve aklı olsaydı, kendisini
yaradana o kadar şükretmeliydi ki, bütün Ademoğulları bu şükürden şaşkınlığa uğrardı.
Sayfa 147
Resûl (sallallahu aleyhi ve sellem): “Ey Allah’ım,
benim bâtınımı zâhirimden ve zâhirimi de bâtınımdan daha güzel kıl!” diye buyurmuştur.
Sayfa 89
Ey sâlih kişi, sen bil ki, eğer nefsin hesabından vazgeçersen, işlediği kusuru bağışlarsan. Cesareti pek artar. Artık onun ardından yetişemezsin. Belki nefs her ne işlediyse onun karşılığını görmelidir. Bütün uzuvlara da işledikleri günah için ceza vermelisin
Allah Teala sabrı; tökezlemiyen bir at, körlenmeyen bir kılıç, bozguna uğramayan bir ordu, yıkılamayan, hatta gedik bile açılamayan muhkem bir kale kılmıştır.
Sabır ile nusret (zafere ulaşma) iki kardeştir, bunlar bir anadan süt emmiş ve hiçbir zaman birbirinden ayrılmayacaklarına dair yemin etmişlerdir.
Sabredenler mi üstündür, şükredenler mi?
...sabreden ya da şükreden iki hâlde de her şeyin yaratıcısı ile bağını muhafaza edebiliyorsa, o hâlin hakkını verebiliyorsa doğru yoldadır.
Dolayısıyla insan şükürde, sabırda, varlıkta, yoklukta, nimette, külfette, inşirahta, daralma ve kabz dönemlerinde kendisi kalabiliyor, değerlerinden taviz vermeden yolculuğuna devam edebiliyorsa imtihanında başarılıdır diyebiliriz.
Amellerinizi, onlar tartmadan önce siz tartınız.
Çünkü nefs yalancıdır. Çarpıcı, kapıp gidici ve yankesicidir. Çok da hilekârdır. Kendi isteklerini fayda sanasm diye sana tâat şeklinde gösterir. Oysa, o fayda değil ziyandır.
Okumadan Geçme...
Sur sehrinde bir gençle bir ihtiyar daima murâkabe içindeymişler. Sûr şehrine vardım. İki kişinin yüzlerini Kıble’ye çevirip oturduklarını gördüm. Üç kere selâm verdim. Selâmıma hiç karşılık vermediler. Ben: Selâmım Allah içindir. Bana cevap verin! dedim. Genç olan kişi başını çevirdi: Ey Hafifin oğlu! Dünya azdır, müddeti kısadır. Bu azlık ve kısalıktan da çok azı kaldı. Bu çok azdan da çok nasib al. Ey ibn-i Hafif, bu dünyada o kadar rahat mısın ki, bizim selâmımızla uğraşıyorsun? Dedi.
Çünkü gönlün doğruluğu sabit olduktan sonra öteki uzuvlar da gönle uyar.