Bu cellatlar çok iyi yürekli insanlar!
Dikkat spoiler içerir!
Victor Hugo tarafından yazılan 
Bir İdam Mahkûmunun Son Günü kitabı, adındanda anlaşılacağı üzere bir mahkumun giyotinle (çok lüks bir idam aracı!) idamından önce, son zamanlarındaki iç dünyasına götüren bir kitap.
Kitap, idam cezalarının kaldırılmasına yönelik kısa bir tarihçe içeren önsöz ile başlıyor, daha sonra mini bir tiyatro (trajedi hakkında
Yazar serinin ikinci kitabını; olayların heyecanı tam doruğunda kalacak şekilde bir Violet'in, bir Alice'in gözünden yazmış ki bence bu ilk kitaba göre çok daha keyifli ve merak uyandırıcı olmuş.
Kurguda bazı mantık hataları ve kopukluklar olsada kitap kolayca anlaşılabilir bir kıvamda akıyor ve kendini hızlıca okutturup hop hemencecik bitiveriyor. Ama!!! ne yazık ki bu bitişte benim hiçte hoşuma gitmeyen bazı olaylar ve kayıplar yaşandı. Yani sayın yazar ne gerek vardı ki bu kayıplara, zaten bu kitabın amacı bir kaybı geri getirebilmek değil miydi. Ayrıca okuyucuya yeterince saç baş yoldurmamışsın gibi o mutlu sonu iki satırla sınırlı tutmandaki sebep neydi ve niyeydi ki...
Ahh şu yazarlar!!!...
Velhasılı 
Darağacı Dansı yorumunda da belirttiğim gibi fantastik okumaya yeni başlayanlar ve mantık hatalarını gözardı edebilecek kadar yeni fantastik dünyalara aç olanlar için gayet keyifli vakit geçirilebilecek bir dünyaydı kendileri. Okuduğuma pişman değilim ama yazarın bazı kararlarına keşkelerim ve ahhhlarım vahhhlarım çokk #işteböylebirşey ...
Doğan Hoca’yı rahmetle anıyorum. Ne güzel bir kitap yazmış. Eğitim hayatına iyi veya kötü dokunan bir öğretmeni olan kim varsa hepsinin yüreğine dokunacak satırlar, dokunaklı mektuplar, birçok hayat dersi… okudukça kendimi hatırladım. İyi bir öğretmen olmaktan ziyade iyi bir insan olmayı vurgulamış. İyi bir insan bir çocuğun hayatını bu kadar mı değiştirir? Yazılan mektuplar gösteriyor ki üzerinden kırk elli yıl geçmesine rağmen bazı öğretmenler hâlâ hatırlanıyor. Önemli olan elbette ki hatırlanmak değil önemli olan iyi hatırlanmak. İlkokuldaki öğretmenimi ben de hatırlıyorum saç örgümle dalga geçmişti, derste konuştum diye beni küçük bir odaya kapatıp kapıyı kilitlemişti. Sanırım kendisini hiçbir zaman affetmeyeceğim. Hayatımdaki tüm çabam kendi öğrencilerime bu cümleleri kullandırmamak. Tek isteğim bir öğretmen olarak değil iyi bir insan olarak hatırlanmak. Bu kitap benim başucu kitabım değildi ama yaklaşık iki haftadır masaüstü kitabım olmuştu. Girdiğim her derste yanımdaydı. Ne zaman ki bi öğrencim sinirleneceğim bir şey yapsa dönüp kitaba bakıyordum ve sanki Doğan Hoca’yla göz göze geliyorduk. Her anne babanın, her öğretmenin ve her öğretmen adayının okuması gereken bir kitap. Okudukça kendinizden çok şey bulacaksınız bazen ağlayacak bazen huzur dolacaksınız. Şimdiden keyifli okumalar Yüreği güzel insanlara denk gelmeniz dileğimle… 
Öğretmenim Bir Bakar mısın? 
Doğan Cüceloğlu
