... çatıların arasından gözucuyla yakalayabildiğim ufka baktığımda, sadece gizemleriyle birlikte dünyanın değil, aynı zamanda kendimin de, tüm otuz yılımın kaybolduğunu, neyi düşünürsem düşüneyim, başımı ne tarafa çevirirsem çevireyim, gözümle gördüklerimin dışında geriye hiçbir şey kalmadığını, her şeyin gerçek şekline büründüğünü, her şeyin "sinemada ışıkları açtıkları zamanki" gibi göründüğünü anlatacaktı.