Ben çocuğu, diğer canlıların yavrularından ayrı düşünmem. İçgüdüleriyle soluk alan, büyüklerin kötülük bilgilerinden uzak, sevmesi ya da sevmemesi sadece aldığı hazza bağlı bir güzellik. Bahçedeki gül yaprağı, köpek yavrusu, çınar şıvgası. Bu, bir başına ne iyidir, ne kötü. İnsanın kurduğu hayatın ilk harfleridir. Güzeldir ama yaşamak için yeterli değildir bu güzellik. İnsan bir gün bunu öğrenir. Çok erken büyür. Erken büyüyen bu çocuk, yıllar sonra dönüp yine çocuk olacaktır. İnsan, kendi içinden durmadan kendini doğuracaktır. Çocuk olarak doğuracaktır, yetişkin olarak doğuracaktır. İnsanı ve dünyayı yeniden kuran her bilgi alanı, çocukluğa dönmeden cümle kuramaz. Bunu yapmayan insandan sevgisiz bir canavar, bir cehalet heyulası doğacaktır.