'Bu fani dünyada çok büyük işler yapmamız gerekmiyor.Sadece küçük şeyleri büyük bir sevgi ve içtenlikle yapmamız yeterli. Samimi olun. Dürüst olun. Bu ,büyük işler yapmanız ve büyük bir insan olmanız için yeter size.''
Anonim
Hayatımda belki de hiç bir kitapta bu kadar ürkmemiştim.
Tek istisna Stephen King'in Mahşer adlı başyapıtıydı: Mahşer, salgın hastalığın yayılışını en az 500 sayfa boyunca anlatırken beni çok etkilemiş, artık hapşıran insanlardan ürker ve gerçekten kâbus görür duruma gelmiştim.
Kafes, daha önce pek bilmediğim bir korku duygusuyla dolu. Aldığı
Bir anneye nasıl ağlaması gerektiğini insan ancak annesi ölünce anlayabiliyor. Başka bir ağlamaya benzemiyor çünkü. Öğrenilmiş, tecrübe edilmiş bir gözyaşı değil bu. Sadece anneye özgü bir ağlama biçimi. Anneye veda etme biçimi..
Mutlu kalabilmek için sadece sevginin yeterli olmadığını biliyordu; insan hayatını kazanmalı, bir şeyler başarmak için çabalamalı, bir amaç bulmalıydı.