İnsan Allah'a inanıyor veya inanmıyor olabilir; O'na ibadet ediyor veya etmiyor olabilir; ama birini sevdiği zaman ölçüsüzce seviyor, gece gündüz sevdiğini düşünecek kadar seviyor, bazen intihara sürüklenecek kadar seviyor.
İnsanın içindeki bu sevme kabiliyeti yaratılıştan gelen, muhatabını bulamamış, yolunu yatağını şaşırmış üstün bir kabiliyettir. Bu özelliğin insana temel veriliş gayesi, onun yaratıcısıyla ilişki kurabilmesidir.