Tehlikeli biri sayılmam diyor şair artık, kalbimi kalın bir kitabın arasında kuruttum. Bu mesajı uzaya gönderesim var fakat artık yıldızlarını görmediğim bir gökyüzüne inancımı yitirdim. Yaşayan ölüleriz belki de, nasıl bir dümenin içinde yelkenlerimizi yırttılar, denize batırdılar bizi gören var mı ey ahali? Bu kötülüğün eksenine çekilen zihni ağır basan insanlar, suyun derinliklerinde boğulmama yarışı yapıyor. Peki biz neden hayatlarımızla misket oynamak zorundayız? Neden zengin çocuğun misketi hep bizim masum cam misketlerimizi kırıp geçiyor? Buna izin veren hangi puşt, söyleyin diyorum? Ses çıkmıyor. Şu zamanda kendimi nerede görmek istediğimi bilememek bazen acıtıyor, 25 yaşında ki bir insanın hayallerini sömüren hayat, enkazın altından çocuk cesetleri çıkartıyor. Devlet binalarının halısı masumların kanıyla kaplı, temizlikçileri isyan etse ne yazar? Bin maymun ve bin aslan arasında geçen savaşın kaderini masum insanlar canlarıyla öderken?
Sevdiğimiz birini kaybetmek acıdır. Ölümden bile beter acı verir. Japonlar *takotsubo* der: Kalbin sönmesine ve balık kafesine benzeyene kadar büzülmesine yol açan anormal elektrik dalgalarının matemli artışı. Boş ve soğuk. Derin denizin dibinde boş bir kap.
Etrafımıza bakamayacak kadar yorgunuz. Şimdilerde kayıp eşya bürosunda unutulmuş bir kaç asgari ahlak teriminin, gölgesinden çıkıp, toplum denen güneşin altında kavruluyoruz. Bunu kendimize biz yapıyoruz. Sadece yanıyoruz ve yerin dibine sokuyoruz kendimizi. Sizden ricam dostlarım, akranlarım. Toplumun talep ettiği kişi olmayın. Elinizde ki şişeyi tekrar ahlak, saygı ve sevgiyle doldurmak için... Başkalarını değil ilk önce kendinizi seçin! Herkes kendi "işine" değil artık kendi "içine" baksın.
Her Şeyde Gizli - Can Yücel'in şiirini bir de benden dinlemek isterseniz diye bırakıyorum bu linki. İyi geceler ve sağlıklı günler dilerim herkes için. :) : youtu.be/i3WMkb7GHv0